________________
પદ
ખંડ પહેલે માણતા હતા. એ લેકેએ દેખાવ ઉપરથી મહાન ખાનદાન ઘરની બાઈ હેવા છતાં ભય અને દુઃખથી દબાયલી છે એવું માની તેણીને એ સંબંધી પૂછયું, એટલે તેણીએ જે સત્ય હતું તે બધું કહીને તેઓને આશરો મા, એ સાંભળી તે કેઢિયાઓએ દયા લાવી કહ્યું કે-“માજી ! જે. તમારી એવી જ ઈચ્છા હોય તો બેલાશક અમારી સાથે રહે અને તે બધી ચિંતા છોડી દે. હવે મનને આરામ-આનંદમાં રાખી અમારી સાથે રહેતાં એકે પણ ચમરબંધી-અફલાતૂન હશે, છતાં અમારા જીવતાં લગી તો તમારું નામ દઈ શકશે નહિ. અમે બધા રાજવંશી-ક્ષત્રીપુત્ર છીએ માટે અમારે ધર્મ છે. કે શરણે આવી રહે તેના માટે રક્ષણ માટે અમારા પ્રાણુની પથારી થાય તે પણ તેને ઊની આંચ આવવા દઈએ નહીં તેમ તમે પણ રાજવંશી છે માટે અમે ને તમે સરખાં જ છીએ, જેથી સઘળી ચિંતા તજી સાથે ચાલો ” વગેરે વગેરે કહી તેણીને એક ખચ્ચર ઉપર બેસારી, . દીકરાને ખોળામાં રખાવી, ચાદરથી સઘળું અંગ ઢાંકી દેવરાવી પુરુષની પેઠે ખડુંગ–અક્કડ હોશિયારી સાથે બેસારી ચાલવું શરૂ કર્યું, એટલે દુઃખીઆરી રાજમાતાને જરા ચેન પડયું.
એહવે આવ્યા શેધતારે, વૈરિના અસવાર, કોઈ સ્ત્રી દીઠી ઈહારે, પૂછે વારેવાર. દેખ. ૨૦ કઈ ઈહાં આવ્યું નથી રે, જૂઠ મઝા આળ, વચન ન માને આમ તણું, નયણે જુઓ નિહાળ. દે, ૨૧ જે જે તે લાગશેરે, અંગે રોગ અસાધ, નાઠા બહિતા બાપડોરે, વિલગે રખ વિરાધ. દેખ. ૨૨ કુષ્ટિ સંગતથી થયેરે, સુતને ઊંબર રોગ, માડી મન ચિંતા ઘણી, કઠીન કરમના ભોગ. દેખા. ૨૩ પુત્ર ભળાવી તેહનેરે, માતા ચાલી વિદેશ. વૈદ્ધ ષડ જેવા ભણીરે, સહેતી ઘણાં કલેશ, દેખો. ૨૪ જ્ઞાનીને વચને કરી, સયળ ફળી મુજ આશ, તેહજ હું કમળ પ્રભારે, આ બેઠી તુમ પાસ. દેખે. ૨૫ રાસ રૂડા શ્રીપાળને રે, તેહની દશમી ઢાળ, વિનય કહે પુણ્યે કરીરે, દુઃખ થાયે વિસરાળ દેખ. ૨૬
