________________
૦
૨
*
&
શ્રીપાળ રાજાને રાસ અણુ વાટે વળાવિયા, ન મળે બીજી વાર.
૩ હેજે હસિ બેલાવતા, જે ક્ષણમાં કેઈવાર, નજર ન મંડે તે સજન, ફૂટે ન હિયાં ગમાર. નેહ ન આ માહરે, પુત્ર ન થાયો પાટ, એવડી ઉતાવળ કરી, શું ચાલ્યો ઈણ વાટ ! રેતી હિયડે ફાટતે, કમળા કરે વિલાપ, મતિસાગર મંત્રી તિસેં, ઇમ સમજાવે આપ. કવે હિયડુ કાઠું કરી, સકળ સંબાહે કાજ, પુત્ર તુમારે નાનો, રેતાં ન રહે રાજ, કમળા કહે મંત્રી પ્રતે, હવે તમે આધાર, રાજ્ય દઈ શ્રીપાળને, સફળ કરે અધિકાર.
અથ–પુત્ર શ્રીપાળ લાલન પાલન સાથે જ્યારે પાંચ વર્ષને થયે ત્યારે તેને પિતા અસાધ્ય સન્નિપાત શૂળ રોગના લીધે મરણ પામ્યો. એથી તમામ સગાં વહાલાં અને સંબંધી વગેરે લેક રેવા પીટવા-માથું કુટવા લાગ્યાં, અને કહેવા લાગ્યાં કે-“હે સ્વામી! તમે માયા તજી દીધી તે હવે અમારી સાર સંભાળ કેણું કરશે? જે પરદેશ ગયા હોય તે તો ફરીને પાછા આવે છે; પણ જે આ લાંબી વાટે વેળાવ્યા તે ફરી બીજી વાર પાછા આવીને મળતા જ નથી.” આ પ્રમાણે બધાં બેલી વિલાપ કરતાં હતાં, અને કમળા તો અત્યંત વિલાપ કરતી પિતાના હૃદયને ઠપકો દેતી હતી કે-“ હે ગમાર હૈડા! જે પિતાના નાથ ક્ષણે ક્ષણે સ્નેહ સહિત હસીને ઘણી વખત બોલાવતા હતા અને અત્યારે તે જ નાથ એટલો વિલાપ સાંભળતાં છતાં પણ સામી નજર પણ માંડતા નથી; તો પણ તું બેશરમ ! ફાટીને કકડા થઈ જતું નથી, એથી તને પણ ધિક્કાર છે ! હે નાથ ! મારી સાથે સ્નેહ પણ હેડે ન ધર્યો એતો ; પિતાના અપાર પ્યારા પુત્રને રાજ્યગાદી સોંપ્યા વગર જ અધવચ રઝળતો મેલી ચાલ્યા જવા માટે આટલી બધી ઊતાવળ કરી એ લાંબી વાટે શા માટે સિધાવી ગયા !! ” વગેરે વગેરે છાતી ફાટ રૂદન કરતી કમળા વિલાપ કર્યા કરતી હતી. એ વખતે માતિસાગર પ્રધાન ત્યાં આવીને રાણીને સમજાવવા લાગ્યું કેરાજમાતા ! હવે હૈયું કઠણ કરીને તમામ રાજ્યકાજની લગામ હાથમાં ; કેમકે કુંવરજી હજી સગીર વયના-નાના છે, માટે આમ રેયાં,