________________
ખંડ ચડ્યો -
• ૨૭૩ ક્ષમાગુણથી મળતાવડાપણું ધરાવતી હોવાને લીધેજ દયામય ધર્મ ગણવામાં આવેલ છે.
૧૧-૧૫ વિનયને વશ છે ગુણ સવે, તે તે માર્દવને આયત્તરે, જેહને માર્દવ મન વસ્યું, તેણે સવિ ગુણગણ સંપત્તરે. તેણે સવિ ગુણગણ સંપત્તરે,
સંવેગ. ૧૬ આર્જવવિણુ નવિ શુદ્ધ છે, વળી ધર્મ આરાધે અશુદરે; ધર્મ વિના નવિ મેક્ષ છે. તેણે હજુભાવી હોય બુદ્ધરે. તેણે ઋજુભાવી હાય બુદ્ધરે.
સંવેગ. ૧૭ દ્રવ્યાપકરણ દેહનાં, વળી ભક્ત પાનશુચિભાવરે; ભાવશોચ જિમ નવિ ચલે, તિમ કીજો તાસ બનાવશે. તિમ કીજો તાસ બનાવશે.
સંવેગ. ૧૮ પંચાશ્રવથી વિરમીયે, ઈદિય નિગ્રહીને પંચરે; ચાર કષાય ત્રણ દંડ છે, તછર્યું તે સંજમ સંચરે, તર્યો તે સંજમ સંચરે.
સવેગ. ૧૯ બંધવ ધન ઈંદિયસુખતણો, વળી ભયવિગ્રહનો ત્યાગરે; અહંકાર મમકારને, જે કરશે તે મહાભંગરે. જે. સંવેગ. ૨૦
અથ –યતિધર્મને બીજે ભેદ નિરાભિમાનતા ગુણ છે, તે ગુણ જ્યારે અહંકાર, દ્રોહ, મત્સર, ઈર્ષ્યા વગેરે દેષોને ત્યાગ કરે ત્યારે જ પ્રાપ્ત થાય છે. પણ તે ગુણ વિનયને આધીન રહેલ છે, કેમકે અભિમાનને ત્યાગ થાય તોજ નમ્રતાપણું-વિનય પ્રાપ્ત થાય છે, અને જ્યારે વિનય પ્રાપ્ત થાય ત્યારે જ દેવ, ગુરૂ ને ધર્મ એ રત્નત્રયી ફળદાયક નીવડે છે. જે જે ગુણે છે તે તે બધા વિનયની પ્રાપ્તિથીજ પ્રાપ્ત થઈ સર્વગુણસંપન્ન થવાય છે. મતલબ એજ કે વિનય વિના કેઈ પણ ગુણ કેઈને પણ પ્રાપ્ત થઈ શકતું નથી, તેમ સર્વોત્તમ કરણી કરવામાં આવે છતાં પણ જો તેમાં વિનય સંભાળવામાં ન આવે તો તે તમામ કરણ ઘણું કરીને શૂન્ય જેવી ગણાય છે; માટેજ વિનયમય માર્દવ ગુણને માનનો ત્યાગ કરી અવશ્ય આરાધોજ યોગ્ય છે. યતિધર્મને ત્રીજો ભેદ સરલતાપણું છે, તે સરલતા ગુણ જ્યારે કુટિલતા-વાંકાઈ-કપટપણું ઈત્યાદિ માયાના ઘરનું નિર્ક- દન કરવામાં આવે ત્યારેજ પ્રકટ થાય છે, કેમકે જ્યાં લગી કુટિલતા કપટ * ૩૫
