________________
૨૩૫
ચં,
૮
ચં. ૯
ચં. ૧૦
ખંડ ચોથ રપિ રણથંભ સંરંભ કરિ અતિ ઘણો,
દોઈ દલ સુભટ તવ સબલ જૂ>; ભુમિને ભોગતા જોઈ નિજ યોગતા,
અમલ આરોગતા રણ ન સૂઝે. નીર જિમતીર વરસે તદા ચોધઘન,
સંચરે પરે ધવલ નેજા; ગાજ દલસાજ નડતુ આઈ પાઉસતણું,
વીજ જિમ કુંત ચમકે સતેજા. ભંડ બ્રહ્માંડ શતખંડ જે કરિ શકે,
ઉછળે તેહવા નાળ ગળા; વરસતા અગનિ રણમગન રેષે ભર્યા,
માનું એ યમતણ વયણ ડોળા. કેઈ છેદે શરૅ અરિતણાં શિર સુભટ,
આવતાં કેઈ અરિબાણ ઝાલે; કેઈ અસિછિન કપિકુંભ મુકતા ફલેં,
બ્રહ્મરથ વિહરમુખ ગ્રાસ ઘાલે. મઘરસ સઘ અનવદ્ય કવિ પદ્ય ભર,
બંદિજન બિરૂદથી અધિક રસીયા; ખેજ અરિફોજની મેજ ઘરિ નહિ કરે,
ચમકભર ધમક દઈ માંહિ ધસિયા. વાલ વિકરાલ કરવાલ હત સુભટશિર,
વેગ ઉચ્છલિત રવિ રાહ માને; ધૂળિધોરણી મિલિત ગગન ગંગાકમળ,
કેટિ અંતરિત રથે રહત છાને. કઈ ભટ ભારપરિ સિસ પરિહાર કરિ.
રણરસિક અધિક સૂઝે કબંધે; પૂર્ણ સંકેત હિત હેત જય જયરવે,
નૃત્ય મનું કરત સંગીતબદ્ધ.
ચં. ૧૧
ચં. ૧૨
ચં. ૧૩
ચં. ૧૪
