________________
ખડ ચાથો
૨૩૩
થયા. કેસરીઆં કરવાં માથે ચંપાનાં છે!ગાં ખાસવાં અને હાથે વીરક કણ પહેરવાં એ ત્રણે નિશાનીએ વીરેશના વિજયની દૃઢ પ્રતિ સૂચવનારી છે. આ પ્રમાણે વીરમંડળ વીર શૃંગારયુક્ત લડાઈના મેાનમાં ઘુમવાની તૈયારી કરી જ્યારે પાતાતાના ઘરથી મહાર નિકળવા લાગ્યું, ત્યારે તેઓ કલ્પવૃક્ષની પેઠે સુÀાભિત અને તેએની મારફત કાર્યસિદ્ધ કરવાની ઇચ્છા કરનારને ઇચ્છિત સિદ્ધિ આપનારૂજ જણાવા લાગ્યું. તે વેળાએ કાંઇક લડવૈયાઓ પાતાની પૂજ્ય માતા પાસે મગળ મુલાકાતથી માદ પ્રાપ્ત કરવા ગયા, તેા તે સમય તે વીરપુત્રાને વીરમાતાએ કહેવા લાગી કે– અરે પુત્ર ! તું તારા વીરપિતાતે ઉજવીશ નહી, કેમકે તેમણે વીરતા સાથ લડાઇના મેદાનમાં ઉતરી કદીપણ પાછી પાની કરી કે પીઠ અતાવી નથી. તે 'વીરજનકના પુત્ર જો નિવીરતા મતાવે તે તેમને શરમાવું પડે, માટે તારા પિતાના જેવા વા એમનાથી પણ અધિક વીર નીવડી મારી કુંખને ધન્યવાદ અપાવજે. જયવત થઈ માઢું' દેખાડવુ' કે શત્રુ સામે લડતાં સ્વ સંપત્તિ મેળવવી એજ વીરનરનું ઉત્તમ ન્ય છે; પણ જીવને વહાલા કરી પીઠ અતાવી ભાગી આવવું કે વીરતા બતાવ્યા વગર કૂતરાને મેાતે મરવું એ હિચકારા માયલાનુજ કામ છે.' કાઈ માતા “ખેલી કેં– ‘બેટા ! તું મારૂં બિરૂદ ત્રિપુટીપદ ધારક કરજે, કેમકે હુ· વીરપિતાની પુત્રી છું, વીરપતિની પત્ની છું, હવે ફકત વીરપુત્રની માતા કહેવાઉ એટલે ત્રણ વાર બિરૂદ ધરનારી થાઉં કે જેથી ઉજ્જવળ યશ થતાં જગતમાં આખી અણી રહેવાને લીધે ધન્યવાદને પાત્ર ગણુા. મતલબ એ કે જેના પિતા પતિ ને પુત્ર વીર થઈ આખી અણીચે જીવન વ્યતીત કરે તેજ ઉજ્જવળ યશસહિત ધન્ય મનાય છે. કાઈ વીરની વીરપત્ની હસીને કહેવા લાગી કે હે નાથ ! મેં અખળાએજ ફકત આપને નેત્રખાણવડે વીધી વશ કરી લીધેલ છે, છતાં થૈ તા અને વીરતા બતાવવા સમળાએની સાથે મેદાનમાં ઘૂમવા ઇચ્છ છે, પરંતુ ત્યાં તે તીર, ભાલા તરવાર વગેરેનાં જીવલેણ છેદન ભેદન સહન કરવાં છે, માટે નેત્રખાણુ ધીરજ સાથે સહન કરી શકયા નથી તે તે શી રીતે સહુન કરી થતા રાખી શકશે। ? તેનેા જરા પણ ખ્યાલ તા કરો !’ (આ બ્ય ગવચનવડે મમમાં જણાવ્યું. જેથી ઉત્સાહ, આનંદ અને શૂરત્વના વધારે થતાં વીર ચાદ્ધાએ વિશેષ રણુરંગમાં જય મેળવી પેાતાની પત્નીને તેની વ્યગધ્વનિના હેતુ સિદ્ધ થયેલા મતાવવા આતુર થયેા.) કાઇ સ્રીએ કહ્યું- તમે મનમાં એવું ન લાવશે। કે કદાચ હું લડાઇના મેદાનમાં કામ આવી જઇશ તે પછી વહાલી પ્રિયા કાના આધારે જીવન ગુજારશે ! એવા મેાહ લાવી કે ખાજુ
૩.