________________
૨૧૪
શ્રીપાળ રાજાના રાસ
ખંડ સાકરથી મીઠી એ ભણીજી; ગાયે જે નવપદ સુજસ વિલાસ, શ્રીતિ વાધે જગમાં તેડુ તણીજી.
૧૯
અથઃ—તે પછી શ્રીપાળજીએ મયણાંસુંદરી પ્રત્યે પૂછ્યું કે-“તમારા પિતાને અહિયાં કેવા રંગ ઢંગથી તેડાવી ચગાવરાવું ?” પતિદેવના કથનનું. રહસ્ય સમજી મયણાંસુંદરીએ કહ્યું-ખભા ઉપર કાવાડા રખાવી બેાલાવામાં આવે તે ફરીને કાઇ શ્રી જિન ધર્મની દુઃખ પેદા કરનાર રૂપ આશાતનાઅવજ્ઞા કરવા ન પામે; (કેમકે પ્રાણી માત્રને પોતપોતાનાં પૂર્વ કૃત કમ કેવાં સુખ દુ:ખા આપે છે તે જૈનરહસ્યની પણ વિશેષ પ્રતીતિ થતા જૈન ધર્મના મહા અભ્યુદય ફળ વિશેષની પણ વિશેષ પ્રકારે શ્રદ્ધા જામશે, માટે તેવા ર'ગ ઢંગથી આવે તેા ઠીક.) વલ્લભાનુ વચન ચેાગ્ય જાણી શ્રીપાળજીએ (તેવીજ રીતે સાધારણ પેાશાકે પેદલપણે કાવાડા સહ આવી હાજર થવા ) દૂતદ્વારા પ્રજાપાળ રાજાને કહેણુ કહેવરાવ્યું; પરંતુ તે કહેણુ સાંભળતાની સાથેજ ગરિાજા ક્રોધ યુક્ત અની ગયા, એ જોઇ પ્રધાને કહ્યુ, “નામવર ! આટલે બધા ગુસ્સા ન લાવે. ગુસ્સાનાં ફળ કદિ સારાં હાતાં જ વંથી. (કવિ યવિજયજી કહે છે કે ખાંડ અને સાકર કરતાં પણ વધારે મિષ્ટ સ્વાદાનુભાવ કરાવનારી ચેાથા ખંડની આ પહેલી ઢાળ પૂર્ણ થઈ. આ ઢાળ ઉપરથી એજ મેધ લેવાના છે કે જે મનુષ્ય શ્રી નવપદજીના સુંદર યશને વિલાસ સાથે ગાય તા તે મનુષ્યની જગતમાં કીતિ વધે.) (૧૭–૧૯)
( ઢાહા છંદ. )
મંત્રી કહે નવિ કેપિયે, પ્રમલ પ્રતાપી જેહુ; નાખીને શું કીજિયે, સુરજ સામી ખેહ. ઉષ્કૃત ઉપરે. આથવું, પસરતુ પણ ધામ; ઉલ્હાએ જિમ દીપશું, લાગે પવન ઉદ્દામ. જે કિરતારે વડા કિયા, તેહશું ન ચલે રીશ; આપ અંદાજે ચાલિયે, નામીજે તસ શીશ. દૂત કહે તે કીજયે, અનુચિત કરે ખલાય; જેની વેલા તેહની, રક્ષા એહજ ન્યાય. એહવાં મ’ત્રિવયણ સુણી, ધરી કુહાડા ક’ઠ; માલવનરપતિ આવીયા, શિખિરતણે ઉપક
૧
૩
