________________
ખડ ચોથો
૨૧૩ કુંવરની જ છે.” એ સાંભળી મયણાસુંદરીએ કહ્યું-“શ્રી જિનેશ્વર દેવનું મત કદાપિ કાળે બેટું થાય જ નહીં.” આટલું કહી કમાડ ઉઘાડયાં કે તુરત શ્રી પાળજી અંદર આવી જનેતાનાં સુખ કરનારાં ચરણકમળમાં ન. માતાએ સુફળદાયી આશિષ આપી. તે પછી મયણાસુંદરી વિશેષ વિનય મર્યાદા વડે કરીને પ્રાણનાથને પગે લાગી એટલે શ્રીપાળજીએ તેણીને મનેહર પ્રેમવચનેએ કરીને બેલાવી સંતોષ બક્ષ્ય.
તે પછી શ્રીપાળજી પૂજ્ય માતાને પિતાના ખભા ઉપર અને પ્રેમી સુંદરીને હાથ ઉપર બેસારી અત્યંત સ્નેહ સહિત હારના પ્રભાવે ગગનપંથ મારફત પોતાની લશ્કરી છાવણીમાં હુલ્લાસ સહ અતિ ઉતાવળે જઈ પહોંચ્યા. જનેતાને સુંદર–ભદ્રાસને બેસાડી નરનાથ શ્રીપાળજી પ્રેમવડે વિનવવા લાગ્યા–“હે પૂજ્ય જનેતાજી? શ્રીસદ્દગુરૂજીએ જે શ્રીનવપદ અર્પણ કર્યા હતા તેને મેં જાપ જપે હતું તેનું જ આ બધું ફળ મળ્યું છે. તે નવપદજીને જ મહિમા પ્રત્યક્ષપણે જુએ કે કેવો છે? અર્થાત આ બધી ચતુરંગી સેના અને સકળ સાહેબી તેમના પ્રતાપે જ પ્રાપ્ત થઈ છે.”
જ્યારે પિતાના પૂજ્ય પતિને નમતા જોયા ત્યારે બીજી આઠે વહુએ મર્યાદાપૂર્વક પ્રથમ પૂજ્ય સાસૂછને પગે પડી અને તે પછી મોટી બહેન મયણાસુંદરીને પગે પડી, એટલે સાસૂછએ અને મોટી બહેને તેણીએને શુભાશિષ આપી, એટલે તેણીઓએ તે શુભાશિષને માથે ચડાવી અહોભાગ્ય માન્યું. તે પછી શ્રીપાળજીએ વિદેશની અંદર વરસ દિવસ દરમ્યાન જે જે લાભ સંકટ કષ્ટ થયા તે તેની સવિસ્તર હકીકત છતાં થડા વચનમાં કહી સંભળાવી.
( ૧૨–૧૬). પૂછેરે મયણને શ્રીપાલ,
તાહરે તાત અણવું કિણ પરેજી; સા કહે કંઠે ધરિય કુહાડ,
આવે તે કેાઈ આશાતના નવિ કરે છે. કહેવરાવ્યું તમુર્ખ તિણ વાર.
શ્રીપાલે તે રાજને વયડું છે; કેરે માલવાજા તામ,
મંત્રીરે કહે નવિ કીજે એવડું. ચોથેરે ખડે પહેલી ઢાળ,
