________________
૧૧
૨૧૨
શ્રીપાળ રાજાને રાસ તાહરૂરે વચન હોશે સુપ્રમાણ,
ત્રિવિધ પ્રત્યય છે તે સાથે મુદાજી. અર્થ-આ પ્રમાણે વહુનું મંગળ કથન સાંભળી સાસૂબેલીઃ “હે વત્સ! તે જે કહ્યું તે સાચું જ છે, તારી જીભે સદાય અમૃત વસી રહેલ છે, માટે તારૂં વચન સારી રીતે સિદ્ધજ થશે; કેમકે તે શુદ્ધ મન, શુદ્ધ વચન અને શુદ્ધ કાયા; એમ ત્રિકરણ શુદ્ધિ વડે હર્ષ પૂર્વક સત્ય ધર્મ આરાધના કરેલ છે.” કરવારે વચન પ્રિયાનું સાચ,
કહેરે શ્રીપાલ તે બાર ઉઘાડિયેજી; કમલપ્રભા કહે એ સુતની વાણિ,
મયણાં કહે જિનમત ન મુધા હુયેજી. ૧૨ ઉઘાડિયાં બાર નમે શ્રીપાલ,
જનનીનાં ચરણસરેજ સુલંકરૂછે; પ્રણમીરે દયિતા વિનય વિશેષ,
બોલાવે તેને પ્રેમ મનહરૂજી. જનની આપી નિજ ખંધ,
દયિતારે નિજ હાથે લેઈ રાગશું છે; પહોતારે હાર પ્રભાડૅ રાય,
શિબિર આવાસૅ ઉલસિત વેગણુંજી. બેસાડીને ભદ્રાસને નરનાથ,
જનનીને પ્રેમેં ઈણિ પરે વિનવેજી; માતાજી દેખો એ ફલ તાસ,
જપીયાં મેં નવપદ જે સુગુ દીયાજી. વહારે આઠ લાગી પાય,
સાસુ ને પ્રથમ પ્રિયા મયણતણેજી; તેહનેરે શીશ ચઢાવી આશીષ,
મયરે આ વાત સકલ ભણે. ૧૬ અથ ઉપર પ્રમાણે કથન સાંભળી વલ્લભાનું વચન સત્ય કરવાને માટે દ્વારાંતરે રહેલ શ્રીપાળરાજાએ કહ્યું-“કમાડ ઉઘાડો” આ શબ્દ સાંભળતાંજ માતા કમળપ્રભા બોલી કે-“આ વાણું તે મારા વહાલા
