________________
१७८
શ્રીપાળ રાજાને રાસ થઈ જ્યાં મુખ્ય થાંભલે રત્નજડિત સેનાની પૂતળી ગોઠવેલી છે ત્યાં જઈ પહોં, અને શાંતજીવ સહિત (સુખપૂર્વક) થઈ તે સ્થળે ઉભો રહ્યો. એટલે ત્યાં બેઠેલા રાજાઓએ તે કુન્જના સામું જોયું તો તેના ગધેડા જેવા લાંબા દાંત, નાનું નાક, લાંબા હેઠ, ઉંચી ખુંધ, નીકળેલી પીઠ, પીળીમાંજરી આંખ અને કાબરા વાળ હતા; છતાં મંડપની હેઠળ ઉભેલો જોઈ તે કુને પુછવું શરૂ કર્યું કે “અમે કેટલાક સિભાગ્યવંત–વાકપટુતાવંત અને તેજ પ્રતા૫ડે જાગ્રત થયેલા રાજકન્યા વરવાને માટે અત્રે એકઠા થયેલા છીએ; પણ તમે શા કામે અત્રે પધારેલા છે ? ” કુબડે ઉત્તર આપ્યો “જે કામ માટે આપે અત્રે પગલાં કર્યા છે.” તે જ કામ માટે તે કામ માટેજ મેં પણ અત્રે પગલાં કર્યાં છે.) આવું બોલવું સાંભળતાં જ રાજાઓ ખડખડ હસી પડયા અને ઉપહાસ્ય રૂપે એક બીજા પ્રત્યે કહેવા લાગ્યા “જુઓ ! જુઓ!! આ રૂપને ભંડાર તો જુઓ !!! આને જે કન્યા પરણશે તેનાં બધાંએ કામ પૂર્ણ થયાં અને તેણીના શરીરનું વાન પણ વળ્યું (!) એમજ સમજી લે.” (–૧૩)
ઈણ અવસરે નરપતિકુંઅરી, વર અંબર શિબિકારૂઢરે; જાણિયે ચમકતી વીજળી,ગિરિ ઉપર જલધર ગુઢરે. જૂ. ૧૪ મૂત્તાહલહારે શોભતી, વરમાળા કરમાંહે લેઈરે; મૂળમંડપ આવી કુંઅરને, સહસા સુચિરૂપ પાઈરે. જા. ૧૫ જે સહજ સ્વરૂપ વિભાવમાં, દેખે તે અનુભવ યોગરે; ઇણવ્યતીકતે હરષિતહુઈ, કહે મુજ ઈષ્ટ સંયોગરે. જૂ ૧૬ તસ દષ્ટિસરાગ વિલોક્તા, વિશેં વિર્ચે નિજવામન રૂપરે; દાખે તે કુમરી સુવલહી, પરિ પરિ પરખે કરી ચૂપરે. જP. ૧૭ સા ચિંતે નટનાગર તણી, બાળ વાર્તુઓં જેમ રે; મને રાજી કાજી શું કરે? આ જીવિત એહશું પ્રેમરે. જે ૧૮ હવે વરણ જેજે તૃપમાઁ, પ્રતિહારી કરી ગુણ પિષરે; તે તે હિલે કુઅરી દાખવી, વય રૂપ ને દેશના દેષરે. જા. ૧૯ વરણવતાં જસ મુખ ઉજળું, હેલંતાં તેનું શ્યામરે પ્રતિહારી થાકી કુંઅરને, સા નિરખેતિ અભિરામરે. જા ૨૦ છે મધુર યશોચિત શેલડી, દધિ મધુ સાકર ને દાખરે; પણ જેનું મન જિહાં વેધિયું,તે મધુર ન બીજાલાખશે. ૨૧,