________________
ખંડ બીજે
૧૧૯ પડાવ્યો. રાજા બોલ્ય–એને અપરાધ તો પરમેશ્વરે સહન કર્યો છે–એ તે અજરામર થયે; કેમકે એને હાથ ૧ આપે પકડાયે છે જેથી એ નિર્ભય ને નિર્દોષ જ છે.”
(૧૭ ૨૫) એક દિન આવી શેઠ, કુંવરને એમ વિનવેજી, વેચી વાહણની વસ્તુ, પૂર્યા કરિયાણે નવેજી. તુમેં અમને ઇણ ઠામ, કુશળ ખેમેંજિમ આણિયાજી; તિમ પહોંચાડે દેશ, તો સુખ પામે પ્રાણિયાજી.
- ૨૭ કુંવરે જણાવ્યો ભાવ, નિજ દેશે જાવા તણેજી તવ નૃપને ચિત્તમાંહિ, અસંતેષ ઉપન્યો ઘણેજી માગ્યાં ભૂષણ જેહ, તે ઉપર મમતા કિસીજી પરદેશી શું પ્રીત, દુઃખદાયી હેયે ઇસીજી સાસુ સસરે દોય, કરજેડી આદર ઘણેજી; • આંસુ પડતે ધાર, કુંવરને ઈણિપરે ભણે છે
મદનમંજુષા એહ, અમ ઉત્સગે ઉછરીજી; જન્મથકી સુખમાંહિ, આજ લગી લીલા કરીજી વહાલી જીવિત પ્રાણ, તુમ હાથે થાપણ ઠીજી; એહને મ દેશે છે, જે પણ પરણે નવનવાજી. પુત્રીને કહે વત્સ, ક્ષમા ઘણી મન આણજી સદા લગી ભરતાર, દેવ કરીને જાણજે. સાસુ સસરા જેઠ, લજજા વિનય મ મુકજોજી પરિહર પરમાદ, કુળ મરજાદા મ ચકજો. કંત પહેલી જાગ, જાગતાં નવિ ઉંધીએજી, શેય બહેન કરી જાણ, વચન ન તાસ ઉલંધિયૅજી. ૩૫ કંત સયળ પરિવાર, જમ્યા પછી ભેજન કરે છે, દાસ દાસી જણ ઢોર, ખબર સહુની ચિત ધરેજી. ૩૬ ૧ આ વચન એજ બોધ આપે છે કે-મહાન પુરુષોની જેના પર રહેમ નજ હોય છે તે નિર્ભયતાવંતજ થાય છે. માનવંતા મહાશયાએ હાથ પકડશે કે તે ગુન્હેગાર હોય તે પણ તેને ગુન્હો પરમેશ્વર તરફથી જ માફ થઈ ચૂક્યો જ મનાય છે; માટે મહાશયની મહેરબાની મેળવવી.
