________________
શ્રીપાળ રાજાને રાસ નજરે કરી હજુર, પહેલાં કીજે પારખું, પોં દેઈજે દંડ, સહુયે ને હાય સરિખુંછ. આ જિસેં હજુર, ધવળશેઠ તવ જાણિજી, કહે કુંવર મહારાજ, ચેર ભલે તુમેં આણિયો. ૨૨ એ મુજ પિતા સમાન, હું એ સાથે આવિયાજી, કેટિવજ સિરદાર, વાહણ હિાં ઘણું લાવિયોજી. ર૩ છેડાવી તસ બંધ, તેડી પાસે બેસાડિજી; ગુનહ કરાવી માફ, રાયને પાય લગાડિયોજી. રાય કહે અપરાધ, એહનો પરમેસર સહ્યો અજરામર થયે એહ, જેહ તુમે બાંહે ગ્રહ્યાજી ૨૫
અર્થ એક દિવસ કનકકેતુ રાજા અને શ્રીપાળ કુવર (એ બેઉ સસરા જમાઈ) જિનમંદિરના રંગમંડપમાં સાથે બેઠા હતા અને મનમાં મગ્ન થઈ પ્રભુ અગાડી ઉત્તમ નૃત્ય-નાચ કરાવતા હતા, એ અવસર દરમિયાન કોટવાળે આવીને અરજ કરી કે-“મહારાજ ! એક દાણચોરી કરનારા ચોરને પકડી લાવેલ છું. વળી તેણે આપની આણ આપી હતી તે પણ ભાંગી અને ઘણુંજ જોર બતાવ્યું એથી મેં તેને હાથ બતાવ્યા એટલે હેં ઝાંખું કર્યું, તો તેને માટે શો હુકમ છે?” તે સાંભળી રાજાએ કહ્યું-“ચારને દંડ આપે” એ વાત સાંભળતાંજ કુંવરે કહ્યું-“આવી વાત જિન મંદિરમાં કેમ કરાય? તેમજ જે ચાર હોય તેને નજર રૂબરૂ મંગાવી તે ચેર કે ગુન્હેગાર છે એ વાતની પરીક્ષા ને પ્રતીતિ મેળવી પછી ગુન્હાના પ્રમાણમાં જે દંડ દેવા લાયક હોય તે દંડ દેવો જોઈએ, કેમકે બધાં મનુષ્યો સરખાં હોતાં નથી. આ પ્રમાણે કુંવરનું બેલવું સાંભળી કેટવાળ મારફત ગુન્હેગાર ચોરને રૂબરૂ અણુવ્યું. અને તેને જોતાંજ ધવળશેઠ નજરે પડે, એટલે તે કુંવર બેલ્યો-“મહારાજ ! ચેર તો આપ ભલો લાવ્યા ! આતે ૨ મારા પિતા તુલ્ય છે. હું એની સાથે જ અહીં આવ્યો છું. એ કટિધ્વજોને પણ સરદાર છે અને આપના બંદરમાં ઘણું વહાણે લઈને આવેલ છે. એવા મનુષ્યને ગુન્હેગાર ગણવા લાયક છે ?ઇત્યાદિ કહી ધવળશેઠના બંધ છોડાવી પોતાની પાસે બેસાડે અને તેને ગુન્હો માફ કરાવી રાજાને પગે
૧ જાતે પૂરતી તપાસ કર્યા વગર ગુન્હેગાર ગણું લઈ કોઈને પણ શિક્ષા કરવી નહીં એજ આ વાક્ય બોધ આપી રહેલ છે.
૨ જેણે થોડો પણ પિતાને આશ્રય આ હોય કે જેની સેબતથી આપણને સારે કાયદે થયે હેય તે તેને ઉપકારી માને જ યોગ્ય છે, નહીં કે તે ઉપકાર ભૂલી જઈ અકાચ થવું જોઈએ, એજ આ વાક્ય બંધ આપે છે,