________________
ખંડ બીજે
૧૦૯ તવંત હોવાને લીધે જિનવરને નમન કર્યા જ કરે, કેમકે પેદા કર્યા વગર એની મેળે આપોઆપ લકમી ચાલી આવતાં મનની ખંત પાર પહોંચે છે. અમને તો જમવાની પણ ઘડી એકની ફુરસદ મળતી નથી, જેથી સવારને નાસ્તો, બપોરનું જમવું, સાંઝનું વાળું; એ બધું એક જ વખતમાં પતાવવા પામિયે છીએ. ” આવું શેઠનું બેલવું સાંભળી કુંવર ત્યાં જવાને માટે તેજ પાણીદાર જાતવંત ઘોડા પર જ્યારે સવાર થયો ત્યારે શુભ શુકન આપવા હર્ષ સાથે ગાજીમદ હિંસારવ (હણહણાટ શબ્દ) કરવા લાગ્યા. એટલે જિનદાસને સાથે લઈ સુંદર પરિપાયુક્ત કુંવર જિનમંદિર ભણું રવાના થો અને પંથ પસાર કરતો ક્રમે કરી અષભદેવજીના દરબારે જઈ પહોંચે. તે પછી ત્યાં જિનદાસ શેઠે આ પ્રમાણે કહ્યું કે-“ સર્વ સંઘ પિકી એક એક જણ પ્રભુના ગભારા પાસે જઇને અહીં આવો, અને છેવટમાં શ્રીપાળકુંવરજી પધારશે. એમ કરવાથી તેનાથી બાર ઊઘડયાં એને નિર્ણય થઈ શકશે. એવું સાંભળી સર્વે જણ એક પછી એક ગભારા પાસે જઈ જઈને પ્રભુને નમન કરી પાછાં આવ્યાં, પણ કોઈના જેવાથી દ્વાર ઊઘડયાં નહીં, એથી છેવટે શ્રીપાળકુંવર શુદ્ધ જળથી સ્નાન કરી, પવિત્ર ધોતિયું (ઉત્તરાસંગ) ધારણ કરી મુખ પર (આઠ પડવાળા) મુખકેશ બાંધી હર્ષયુકત સંતોષવૃત્તિ લાવી શ્રી જિનાલયમાં દાખલ થયે
(૧-૮)
(ઢાળ સાતમી-રાગ મહાર–એ બે મુનિવર વિહરણ પાંગર્યા–એ દેશી)
કુંવર ગંભારે નજરે દેખતાંજી, બહુ ઊઘડીઆં બારરે; દેવ કુસુમ વિષે તિહાંજી, હેવો જયજયકારરે. કુંવર. ૧ રાયને ગઈ તુરત વધામણિજી, આજ સફળ સુવિહાણુરે; દેવિદિયાવર ઇહાંઆવિયજી, તેજે ઝળામળ ભાણુરે કું. ૨ સેવનભૂષણ લાખ વધામણિજી, દેઈ પંચાંગ પસાયરે; સકળ સજન જન પરવર્યો, દેહરે આવે નરરાયરે કું. ૩ દીઠે કુંવર જિન પૂજતાજી, કેસર કસમ ધન સાસરે ચૈત્યવંદન ચિત્ત ઉલસેજી, સ્તવન કહે ઈમ સારે કુ. ૪
પ્રયાણ કરતી વખતે ઘોડો આંસુ ઢાળે, લાદ કરે, કે ઉદાસ બની રહે તે અમંગળ સૂચવનાર શુકન ગણાય છે, પણું થનથનાટ સાથ નાચી રહેલે હણહણાટ કરી હર્ષ બતાતે હેય કે જષણા પગના ડાબક્કાથી વી પણ હોય છે ને શુકન જેના ગણાય છે.