________________
ખડ મીન્ગ્ર
૧૦૧
અર્થ :—શ્રીપાળ કુવરના વૈભવ નિહાળી ધવળશેઠને ઇર્ષ્યા ઉત્પન્ન થતાં ચિતવવા લાગ્યા કે મે તે ફકત વૈતર્જ કર્યું છે, આ દરિઆઈ મુસાફરી તેા ઠેઠથી એને જ ફળી છે. એ તે જરા જુઓ ! હાય ! જે ખાલી હાથે મારી સાથે આવ્યેા હતેા તે ઘણી અત્યારે બધી લક્ષ્મીએ કરીને પરિપૂર્ણ થયેા છે !!! મીઠું પાણી અને બળતણ લઈ લેવા માટે આ વાટે આવ્યા હતા ત્યાં લડાઈને સાટે આ સુંદર રાજકન્યા પરણ્યા વળી મારી અડધી લક્ષ્મી પણ સહેજ વાતમાંજ મળી ગઈ અને એક પળવારમાં જોતજોતે દાલત વધી પડી ! હવે હું મારૂં ઠરાવેલું ભાડું પણ એની પાસે શી રીતે માંગવા જઉં ? (એના ઠાઠેજ મારા પગે થરથરાવી નાંખે તેવા છે.) તેમ ઠરાવેલા ભાડા સબંધી શું ખત પત્ર લખેલું છે કે તે બતાવી રકમ વસુલ લઈ શકું? એથી એ ભાડું આપશે કે નહી' આપે ? કિવા આડુ અવળું કઈ માલશે? (અને એમ કરે તે પણ એની પાસેથી ભાડું વસૂલ કરવા મારૂં શું ગજું છે ?)” (વગેરે વગેરે તર્ક વિતક કરતા કુંવર પાસે જઈ માસિક ભાડું માગવાની હીલચાલ ચલાવવાના ચાળા કરવા વાગ્યેા. એ જાણી ચાલકના સરદાર) શ્રીપાળ કુંવરે તુરત મીઠી વાણી હિત ચડેલા ભાડાથી દશગણા પૈસા આપ્યા. એથી શેઠ રાજી થતા પાતાના વહાણેાની તરફ રસ્તા માપી ગયે.
આ પ્રમાણે ૫થ પસાર કરતાં ક્રમે કરીને, જેમ જિનયમના પ્રતાપથી અનુક્રમે નરભવ પ્રાપ્ત કરાય તેમ વહાણાએ પણ ક્ષેમકુશળપૂર્વક રત્નદ્વીપ પ્રાપ્ત કર્યાં. ત્યાં પહોંચ્યાં એટલે તુરત નાંગરીઓએ પાણીમાં નાંગર નાંગર્યાં. અને સઢનાં દ્વારડાં સકેલી લીધાં કે તુરત ધીરેધીરેથી સવ ઉતા આ રત્નદ્વીપના કિનારે ઉતર્યાં. કવિ વિનયવિજયજી કહે છે કે-આ ીજા ખંડની પાંચમી ઢાળ એવા આપ આપે છે કે જૂવે, અખંડ પુન્યના પ્રતાપથી શ્રીપાળ કુંવરે એકજ પિડથી પુષ્કળ સમૃદ્ધિ મેળવી સુદર વિલાસ સ્વાધીન કર્યા; માટે તમે। શ્રોતાગણેા પણ તેવું જ અખંડ પુન્ય ઉપાર્જન કરા કે જેથી તેવાજ વૈભવ વિલાસ પ્રાપ્ત થાય.
(૧૭–૨૧)
૧ આ સંબધ એજ ખાધ આમે છે કે અભાગીઆ અદેખાં જોઈ તેની પડતી કેમ થાય, તેજ વિચાર ખાળ્યા કરે છે; પરંતુ પાતે પર હાથ ફેરવી નથી શાંચતા કે પોતાના મનસીબને લીધે સર્વ અને હામાંના ભાગની ચડતી થતી હોવાથી સવ બાબતની છત માટે ભાવવી જોયે વધારે ઈર્ષ્યા આવતી હોય તે સત્કૃત્યે કરી સતી મેળવા સા સ ગ કોવાય
ના પારકાની ચઢતી પોતાના નસીબ વાતની ન્યૂનતા રહી થઇ. એમાં હર્ષ્યા શા એનાથી પણ સવાઈ