________________
તીર્થમાલા
આ વખતે એક મોટો સંઘ ઘણા તીર્થોની યાત્રા કરી રાધનપુર આવ્યો. ૧૫-૨૦ દિવસ ત્યાં રોકાયો. સંઘના લોકોને ગોડીજીના દર્શનની ઘણી ભાવના થઈ. રાધનપુરના આગેવાન નરપતલાલ ઝોટાને ખબર પડવાથી તેમણે કુંડાલિયા નારણજી સોઢા ઉપર ચિઠ્ઠી લખી. સોઢા મૂર્તિ લઈ રાધનપુર ગયા.
૯૦
રાધનપુરમાં સાત દિવસ ઉત્સવ ચાલ્યો. સં. ૧૮૪૨માં આ ઘટના ઘટી. ત્યાંથી નારણજી સોઢા ખાનપુર (થરાદ પાસે) આવ્યા. ખાનપુરમાં સોઢાઓ આજ દિવસ સુધી ગોડીજીના પાટને પૂજે છે અને દારૂ માંસ વાપરતા નથી.
થોડો કાળ પસાર થતાં નારણજી સોઢાએ પારકર જવા વિચાર્યું. પણ પ્રતિમાનું શું કરવું ? પારકરમાં મોરોનું જોર ઘણું છે, પોતે ત્યાં ટકશે કે કેમ ? આ બધી વિમાસણ વચ્ચે તેમને વાવની ગાદીએ બેસેલા ભવાનસીંગ માનસીંગની યાદ આવી. તેમની પાસે આવી કહ્યું કે, ‘તમારા કારભારીઓ જૈન છે. તેમને ગોડીજીની મૂર્તિ આપું, જેથી સેવા પૂજા ચાલુ રહે. પારકરમાં જો વ્યવસ્થિત તંત્ર હશે તો આવીને મૂર્તિ લઈ જઈશ.' આ રીતે સં. ૧૮૪૩માં આ મૂર્તિ વાવના કારભારી એવા જૈનોને આપી અને કહ્યું કે, ‘થોડો સમય આ મૂર્તિ સંતાડી રાખશો. અમારા દુશ્મન મીરો મૂર્તિને જોશે તો તમારા પર ત્રાટકશે, તે અમને પણ હેરાન કરશે.'
વાવ ગામમાં આથમણી દિશાએ ગોરજીના ઉપાશ્રયમાં મૂર્તિ રાખવામાં આવી ને ત્યારબાદ નવું મંદિર બનાવી વિધિસર પ્રતિષ્ઠા કરાવી.
