________________
તીર્થમાલા
८०
છે માટે તેને યશ લેવા નહિ દઉં. તું મારું સ્મરણ કરીને ધ્વજા ચડાવીશ તો એ બરાબર રહેશે.
બીજા દિવસે મેરાશાએ તેમ કર્યું. તો ધ્વજા બરાબર રહી ગઈ. ત્યાર પછી આ પ્રતિમાજીનો મહિમા ખૂબ પ્રસર્યો અને ગોડીપુર એક યાત્રાધામ બની ગયું.
આ હકીકત જગદ્ગુરુ શ્રી હીરવિજયસૂરિજીની પરંપરામાં થયેલ પં. નેમિવિજયજીએ સં. ૧૮૧૭ની સાલમાં પંદર ઢાળોથી યુક્ત જે બૃહત્ સ્તવન રચ્યું છે તેમાં જણાવેલી છે.
અઢારમી સદીમાં થયેલ અંચલગચ્છીય શ્રી લાવણ્ય મુનિએ પણ શ્રી ગોડીપાર્શ્વનાથની ઉત્પત્તિ સંબંધી એક ચોઢાલિયું રચેલું છે અને તેમાં મેઘાશાની વાત જણાવી છે. પણ તેમાંની કેટલીક હકીકતો ઉપર્યુક્ત કથાથી જુદી પડે છે. તે અંગે તેમણે ત્રીજી ઢાળના અંતે જે શબ્દો જણાવ્યા છે તે લક્ષમાં લેવા જેવા છે.
“પહેલા સ્તવન ભણ્યા ઘણાં રે, તેમાં ઝાઝા સંવાદ, સજ્જન સાચો સજો રે, શો રે જૂઠામાં સ્વાદ.'
તાત્પર્ય એ કે એ વખતે શ્રી ગોડીપાર્શ્વનાથની ઉત્પત્તિ સંબંધમાં કેટલોક વિવાદ પ્રવર્તતો હતો. તેનું શોધન કરીને પોતાને સત્ય લાગી તે હકીકતો તેમણે આ સ્તવનમાં જણાવી છે.
આ વિષયનો ભાવાર્થ આ પ્રમાણે છે.
(૧) સં. ૧૪૩૨ના ફાગણ સુદી બીજને શુક્રવારે પાટણમાં શ્રી પાર્શ્વનાથ પ્રભુની પ્રતિમા પ્રતિષ્ઠિત થયેલી.
(૨) સં. ૧૪૪૫માં મુસલમાની આક્રમણનો ભય ઉપસ્થિત થતાં તેને ભોંયમાં ભંડારી દેવામાં આવી.
