________________
તીર્થમાલા
૨૯
પંચ-કલ્યાણક પૂજા ઇત્યાદિ
અષ્ટપ્રકારી પૂજા કરી સ્નાત્રપૂજા પૂજાઓ ભણાવી અને ચારે તરફ જયજયકાર કરી દીધો.
|| ૨૦-૨૧-૨૨ ||
સારાંશ : “સમી'' ગામ મોટું હતું. એટલે અને પરમાત્માની મૂર્તિ પણ મોટી હતી એટલે બધાંનાં મન તેમાં એકાકાર થયાં તેના કારણે થોડાક વધારે દિવસ સમીમાં રહ્યા. આ સંઘના ભાઈ-બહેનો સાથે ગામના ભાઈ-બહેનો પણ અતિશય હળી-મળી ગયા હતા. જેથી ઉલ્લાસ કોઈ અનેરો હતો, બન્ને સંઘો તન્મય થઈ ગયા હતા.
મહાવીર પરમાત્મા, શામળીયા પાર્શ્વનાથ પરમાત્મા, તથા શ્રી શાન્તિનાથ પરમાત્મા બધાંને ઘણા જ ગમી ગયા હતા. લોકો પરમાત્મા સામે એકી નજરે જોયા જ કરતા હતા. પ્રભુની સામે ગાયન ગાવાં, સ્તવનો બોલવાં, નાચ કરવા, રાસ રમવા, આ બધું જ સહજ જ થઈ ગયું હતું. ભક્તિરસની લયલીનતામાં ઘર-હાટ તો સાવ ભુલાઈ જ ગયાં હતાં અને મનમાં એવું લાગતું હતું કે આજે તો અમારે ત્યાં કલ્પવૃક્ષ ઉગ્યુ હોય તેમ જીવો રાજી-રાજી થતા જતા
હતા.
આમ ભક્તિ-ભાવના કરતો કરતો આ સમસ્ત સંઘ ધીરે ધીરે સમી પસાર કરીને “શંખેશ્વર’’ મુકામે આવ્યો. પાર્શ્વનાથ પ્રભુને જોતાં જ જાણે ભવોભવનાં દુઃખો દૂર જ રહ્યાં.
