________________
૭૬
પ.પૂજ્ય દેવચંદ્રજી મહારાજ વિરચિત
ગાથાર્થ - સાદ્વાદભાવવાળી આત્મતત્ત્વની જે પરમ રૂચિ તેજ સમ્યત્વગુણ જાણવો. તથા આત્મતત્વના જ્ઞાનમાં જે નિર્મળ તન્મયતા તે જ્ઞાનદશા જાણવી, તથા આત્મતત્ત્વમાં જ રમણતા તે ચરણગુણ (ચારિત્રગુણ) વાળાપણું જાણવું. તથા આત્મદશામાં જ લયલીનતા - તન્મયતા તે જ ધ્યાન સમજવું. આ પ્રમાણે જે આત્મા આત્મધર્મમાં રમણતાવાળો બન્યો છે તે ભવ્યજીવ સદાકાળ અનંત અનંત સુખથી પુષ્ટ બનેલો જાણવો. || ૪૪ .
વિવેચન : - અનાદિ કાળથી મોહદશાની પ્રબળતાના કારણે આ જીવ પુદ્ગલ સુખનો જ રસિક છે તેની જ સુખસગવડતાનો આ જીવ વાંછુક બન્યો છે. અલ્પમાત્રામાં પણ પ્રતિકુલતા વેઠી શકતો નથી. પુદ્ગલ સુખોની પરાધીનતામાં જ પરવશ બનેલો છે આ જ મોટી ઉપાધિ છે.
તત્ત્વજ્ઞાન પ્રાપ્ત થવાથી તથા જ્ઞાની મહાત્માઓના નિત્ય સંપર્કથી અને સતત જિનવાણીના શ્રવણથી જ્યારે વિચારો બદલાય છે અને પરપદાર્થો તરફની દૃષ્ટિ દૂર થઈને સ્વ તરફ દૃષ્ટિપાત વૃદ્ધિ પામે છે ત્યારે વિચારધારા, વચનધારા અને કાયિક પ્રવૃત્તિની ધારા બદલાય છે. પૌગલિક તમામ પદાર્થો હેય દેખાય છે એક પણ પૌદ્ગલિક પદાર્થ પરભવથી સાથે આવ્યો નથી અને પરભવમાં સાથે આવનાર નથી. નિરર્થક મોહની ઉત્પત્તિ જ કરનારા છે અનંત સંસાર વધારનારા જ છે આમ દેખાય છે અને સમજાય છે તેના કારણે ચિત્તવૃત્તિ તે પૌલિક પદાર્થોમાંથી દૂર થઈ જાય છે.
તેમાં મહાત્મા પુરુષોનો સદુપદેશ અને તેઓનો સંપર્ક આ બન્ને વાતો સાથ આપનાર બને છે અને આ જીવની જીવન નૌકા બદલાય છે.પૌદ્ગલિક સુખ સગવડતામાંથી મન ઊઠી જાય છે અને આત્માના ગુણોની રમણતાની જ વધારે વધારે ઘેલછા લાગે છે.
