________________
૫૪
પ.પૂજ્ય દેવચંદ્રજી મહારાજ વિરચિત દેશવિરતિ ગુણને જયારે ધારણ કરે છે ત્યારે ન્યાય કરવામાં, નીતિની રીતભાત સાચવવામાં પૂરેપૂરો પાવરધા બને છે, ધનની લેવડ-દેવડની નીતિમાં, રાજકીય નીતિના વ્યવહારમાં તથા કૌટુમ્બિક કે સામાજિક નીતિમાં આ જીવ ક્યાંય ઉણપ આવવા દેતો નથી. ન્યાય નીતિના બધા જ વ્યવહારોમાં સંપૂર્ણ સંપન્ન બને છે. ક્યાંય જરા પણ ઉલ્લંઘન કરતો નથી.
આ આત્મા જ્યારે ન્યાય અને નીતિનો અભ્યાસી બને છે ત્યારે કુનયની ચાલની સોબત કોણ કરે? અર્થાત્ કોઈ જ ન કરે, કારણ કે જયારે ન્યાયમાર્ગ પ્રિય લાગ્યો હોય ત્યારે કુનયવાળો માર્ગ અર્થાત અન્યાય અને અનીતિના માર્ગનો સંગ કેમ ગમે? અર્થાત્ આ જીવ આવા પ્રકારના હલકા માર્ગનો ત્યાગી બને છે.
જયારથી આ આત્મા આત્મભાવમાં રમનારો બન્યો છે. જયારથી પોતાની સ્વભાવદશા જ આ જીવને પ્યારી પ્યારી લાગી છે ત્યારથી જ બાધકભાવ અર્થાત્ વિભાવદશા એટલેકે પરદ્રવ્યમાં મારાપણાનો જે પરિણામ હતો તે બાધકભાવ દૂર દૂર જ ચાલ્યો ગયો છે દૂર દૂર ગુમાવ્યો છે.
જયાં પોતાની આત્મદશા સ્મૃતિગોચર થઈ છે ત્યાં અનાદિની વળગેલી વિભાવદશા દૂર જ ભાગી ગઈ છે. આત્મા સજાગ બન્યો છે. જાગૃત થયો છે. / ૩૧ /
सहे ज क्षमागुण शक्तिथी, छेद्यो क्रोध सुभट्ट । मार्दवभाव प्रभावथी, भेद्यो मान मरट्ट ॥ माया आर्जवयोगे, लोभ ते निःस्पृहभाव । મોદ મહમદૃä, áો સર્વવિમાવ છે રૂર
