________________
અધ્યાત્મ ગીતા ગાથા-૧૩-૧૪
૧૯ છે, પરંતુ વિર્યાન્તરાય કર્મના ઉદયના કારણે તે વીર્યગુણ ઢંકાયેલો છે અને વર્યાન્તરાય કર્મના ક્ષયોપશમથી અલ્પમાત્રાએ આ જીવમાં પોતાનો વીર્યગુણ ઉધડેલો પણ છે.
પરંતુ ઉધડેલો આ અલ્પમાત્રાવાળો વીર્યગુણ આ જીવે મિથ્યાત્વ અવિરતિ કષાય આદિ ભાવો સેવવા દ્વારા કર્મના બંધમાં જ તેનો ઉપયોગ કર્યો છે. આવા પ્રકારના આ આત્માના વીર્યગુણથી ઘણાં કર્મો બાંધ્યાં છે.
તથા મિથ્યાત્વ અવિરતિ કષાય આદિ ભાવના કારણે મન વચન અને કાયા દ્વારા વપરાતા આ વીર્યવડે (કરણવીર્ય વડે) શુભકર્મોનો અશુભકર્મોમાં સંક્રમ તથા ઉદીરણા કરવી ઇત્યાદિ પ્રક્રિયા વડે કર્મોને ઉદીરણા દ્વારા પણ ઉદયમાં લાવીને ભોગવવાનું કામ કરીને કેટલાક કર્મદલિકોને વિખેરી પણ નાખ્યાં છે અને વિખેરી નાંખે પણ છે.
આ રીતે આ જીવે પોતાના કરણવીર્ય વડે મિથ્યાત્વાદિભાવોના સહકારને લીધે કર્મોની ઘણી જ ઉથલપાથલ કરી છે. ઉદયમાં આવેલાં તે તે ઘાતકર્મોએ પોત પોતાના દ્વારા આવાર્ય જે ગુણો છે તે ગુણોનું આવરણ કરવાનું જ કામ કર્યું છે. ઉદયમાં આવેલાં કર્મોએ આત્મગુણોને રોકવાનું જ કામ કર્યું છે.
પોતાના જ ગુણો છે તો પણ તે ગુણો કર્મોથી ઢંકાયેલા હોવાના કારણે પ્રગટગુણો વિના આ જીવ ભવોભવમાં ઘણું ઘણું રખડ્યો છે. ભટક્યો છે. ક્યાંય તેનું ઠેકાણું પડ્યું નથી. બધે દુઃખ જ દુઃખ પામ્યો છે. ૧૩
आतमगुण आवरणे न ग्रहे आतमधर्म, ग्राहकशक्ति प्रयोगे जोडे पुद्गल शर्म । परलोभे परभोगने योगे, थाये परकर्तार, एह अनादि प्रवर्ते, वाधे पर विस्तार ॥ १४ ॥
