________________
•
•
•
• પશિની •
•
• •
-
કાજી હા, રાણા ! પોતાના સ્વામિને બચાવવા ! પિતાના દેરાને બચાવવા ! હજારે રાજપૂત બાળાઓનાં સૌભાગ્યકકણ સાબૂત રાખવા ! રાણાજી, ચિતેડગઢમાં મેંતે મૂર્ખાઓની જ વસ્તી દીઠી. એ બધાની વચ્ચે બગલાંઓનાં ટેળામાં ભૂલથી ભળી ગયેલી કેઈ હંસણી જેવી એકજ પદિરની નીરક્ષીરને વિવેક કરી શકતી હતી. મહારાણા અને ખુદ મંત્રીશ્વર પણ ટેક, શિયળ અને મરી ખૂટેલાઓના મિથ્યા ગૌરવમાં ભીંત ભૂલ્યા હતા; મને આવ્યા એવા પાછા જવાનું કહી સૌ ઉતાવળા. થતા હતા. ત્યાં તે આકાશ ચીરીને જેમ અપ્સરા. ઉતરે તેમ રણવાસમાંથી મહાદેવી ધસી આવ્યાં, અને બોલ્યાં, થંભ, કાજી ! દિલહીશ્વરને કહેજે કે રાણાજીને મુક્ત કરવા પધિની પિતે પધારે છે.
ભીમસિંહ [તંદ્રામાંથી જાગતા હોય તેમ ] પદ્મિની ? દિહીશ્વરની કદમાશી કરવા ? ભૂલ્યા, ભૂલ્યા તમે કાજી! કોઈ બીજી સ્ત્રીની વાત કરતા હશો ? સ્વપ્ન આવ્યું હશે, સરદાર !
