________________
બાવીશ તે પૂતળીયે મઢેલા, ન ભાવના વિક્રમના સિહાસને; મનુષ્યના મસ્તકથી ચણેલા, ઝઘીસને આસન કેડ ના મને; મળ્યું હતું એ સહુથી મહાન ! માતા તણું અંતરનું વિતાન !
(૩). ખણ ખકેતર કાળજાના, આ દેહનું મંદિર તેં ચણું દીધું; કરી દઈ દાન બધી પ્રભાનાં, આ કેડિયું એક પ્રકાશનું કીધું; ચતુમુખે વિશ્વ સુજાવતાં દીધી બધી પ્રભા તેં મુજને ધરી દીધી!
(૪) આ વિશ્વની ભવ્ય વિરાટ વાડીએ પ્રવેશ તું,-કાંચનકારથી કીધે; પાવિત્ર્યને, ધર્મતણે, પ્રભાને, સંદેશ તેં પ્રેમપિયુષમાં દીધો; અજ્ઞાતને ભીષણ ગર્ભમાંથી ખેંચી લઈ આતશ દેખતે કીધે !
વર્ષો વિત્યાં આજ ઉડી ગયાને, ઉચે; મૂકી એકલ બાળ, બાને; ન વિસરું નેત્ર કદિ અમીનાં, અપત્ય પ્રીતિ પમરંત હીનાર
