________________
•
:
૬ પવિની •
•
•
મહાદેવી ! આંખ ઉઘાડશે? તમને હવે કેમ લાગે છે? [પાવની પડખું ફેરવી આંખે ઉઘાડે છે. શરીરમાં એક કમ્ય અનુભવે છે.]
- પશ્વિની કેણ રાણા.રાણાજી? તમે અહિં કયાંથી? હું કયાં છું ?
ભીમસિંહ દેવી ! સ્વસ્થ થાવ! તમે રાજમહાલયની ચંદ્રશાળામાં રાણાજીના ખોળામાં સમાલત છે ! પદ્મિની, કેઈને ભય નથી !
પશ્વિની - ચૌહાણુ પુત્રીને કદિ કેઈને ભય હોતે નથી, રાણા ! પણ..[ બેઠી થાય છે. હોઠ ધ્રુજી રહે છે. } પણ તમે અને હું અહિં કયાંથી, રાણાજી ? [ કાંઈ વિચાર કરે છે.] હા, સ્વપ્ન હશે! [ ઉભી થાય છે, રાણ પણ ઉભા થાય છે. ] રાણા ! સર્જનના પ્રથમ પ્રકાશમાંથી નીકળી બે પંખીડાં પાંખમાં પાંખ મેળવી અનંત આકાશમાં ઉડતાં હતાં. બહુ ઉડયાં, બહુ ઉડયાંઅંતે જે પ્રદેશનાં સમણું
૧૦૭
