________________
વિવેકચૂડામણિ
शमितगुणविकारं शाश्वतं शान्तमेकं
हृदि कलयति विद्वान्ब्रह्म पूर्ण समाधौ ॥ ४११ ॥ અજર (ઘડપણુ વિનાનુ`), અમર (નાશરહિત ), આભાસ વસ્તુના જેવા સ્વરૂપ વિનાનું ( સત્ય ), અચળ સમુદ્ર જેવું, નામ–રૂપ વગરનું, ત્રણેય ગુણ્ણાના વિકાર વગરનું, નિત્ય, શાંત અને એક જ પૂર્ણ બ્રહ્મને વિદ્વાન મનુષ્ય સમાધિમાં હૃદય વિષે અનુભવે છે.
समाहितान्तःकरणः स्वरूपे विलोकयात्मानमखण्डवैभवम् । विच्छिन्धि बन्धं भवगन्धगन्धितं यत्नेन पुंस्स्वं सफलीकुरुष्व ॥ ४१२ પેાતાના સ્વરૂપમાં અંતઃકરણને સ્થિર કરી અખડ વૈભવવાળા આત્માને તુ અનુભવ કર; સંસારની ગંધથી ગધાતા બંધનને કાપી નાખ; અને પ્રયત્ન કરી મનુષ્યજન્મને સફળ કર.
૧૧૦
सर्वोपाधिविनिर्मुक्तं सच्चिदानन्दमद्वयम् ।
भावयात्मानमात्मस्थं न भूयः कल्पसेऽध्वने ॥ ४१३ ॥ દરેક ઉપાધિથી રહિત, એક જ, સચ્ચિદાનંદરૂપ અને પેાતાના અંતરમાં જ રહેલા આત્માનું તું ચિંતન કર; તેથી ફ્રી સંસારના માર્ગમાં તુ' નહિ આવે.
દૃશ્યને ત્યાગ छायेव पुंसः परिदृश्यमानमामासरूपेण फलानुभूत्या । शरीरमाराच्छववन्निरस्तं पुनर्न सन्धत्त इदं महात्मा ॥ ४१४ ॥ આ શરીર પેાતાની છાયા જેવું માત્ર આભાસરૂપે જ દેખાય છે; મહાત્મા પુરુષ મુડદાની પેઠે એક વાર એને ત્યજીને કરી તેના વિચાર પણ કરતા નથી.
सततविमलबोधानन्दरूपं समेत्य त्यज जडमलरूपोपाधिमेतं सुदूरे।
