________________
૪૪
www
માખ્યાન સાહિમ સાત ભાગ ૨
નવમ ગમે નહિ કેઈનું મુખ જેવું ગામમાં,
ખાણું કીધું જન સિસાથે ઝેર જે કેની ૨૫ બંદર કયું જઈ બંધાવ્યો બંગલે.
વસ્તી તજીને ત્યાં જઈ કીધે વાસ જે; ગરીબ લોકો ગરજે જઈ ચાકરી કરે,
કોઈને પાડ ન માને કેશવદાસ જે- પૈસા દઈને લાઈએ તેમાં પાડે છે,
બહુ ગરવ ધરી બેલે એવા બેલ જે; ખાયે પીએને મોજ કરે મનમાનતી,
તલભારે પણ કેઈને ન ગણે તેલ – , ૨૭ હોડીમાં બેસીને હવા ખાવા ગયે,
ત્યાં તેફાન થયું મોટું તેવાર જે, ઉજડ બેટ હતું દરિયામાં એક જ્યાં,
હેડી જઈ પહોંચી ત્યાં ગાઉ હજાર જે– , ૨૮ ઉતરીને ચાલે ત્યાં જેવા એકલે,
ભલે પડયે તે ફરી ન આવ્યે ભાઈ જે; ઉજડ ઝાડીમાં અતિશે આથડ,
ખેદ કરીને જીભે ફળકુલ ખાઈ જે– ભક્ષ મળે નહિ ત્યારે તે ભૂખે રહે
હરેક વાતે ખુબ થયે હેરાન જે; વસ્ત્ર હતાં તે પણ ફાટી ત્રુટી ગયાં,
સમજે મર્મ અને સૈ આવી સાન – , હાર હતે હીરાને તે શા કામને,
ઉચી ઉચે અવલોકી આકાશ જે; એ પ્રભુ સની ગરજ પડે સંસારમાં,
કડિયાવણ કેણ કરી આપે આવાસ – ,, ૩૧ ખેતી કેણ કરી જાણે ખેડુ વિના,
હેય ખજાને પણ નાણું ન ખવાય છે; કંસારાવિણ કોણ ઘડે વાસણ ઘણાં,
ઘાંચી વિના ન ઘરમાં દી થાય છે ,, વસ્તી પામું તે હું આખા વિશ્વને,
( દિન દિન પ્રત્યે રહું થઈને દાસ જે; હળીમળીને ચાલું ઝાઝા હેતથી,
વસ્તીમાં જઈ વસું કરી નિવાસ –
