________________
અવસાનાચિત ધૈય અધિકાર.
વળી મુઆ પછી મૂર્ખાઇવડે, સ્ત્રી પૃથ્વીપર પછડાઇ પડે, સા સંબંધી સાથેજ રડે,
પરિચ્છેદ.
જો પાછું આવે કુટવાથી, તા લઈ પથરો કૂટો છાતી, પણ કદી ન આવે ગયેા સાથી,
મુઆ શંક અને રાજા રાણા, વળી રૂપાળા કુખડા કાણા, આખર આવ્યાં સૈાને આણાં,
એ સૃષ્ટિ નિયમ નવાઇ નથી, કલ્પાંત કરી શિદ વ્યમથી ? બહુ નાની ગયા કાવીદ કથી
ફૂટ્યાથી હૃદયે રાગ થશે, કાં તે પાછળ ખીજાં મરશે, વળી રાતાં આખા રણ જશે,
મરવા વખતે છ
એમાં ન સાર નીકળવાના, મરતાં પણ તે નથી મળવાને, આ ચાલ માત્ર ચિત ચળવાને,
પ્રભુ* નિયમ વિરૂદ્ધ તમે વરતા, એને પિરણામ અતિ નરતા, છેવટ શાકજ હાંસીલ થતા,
ક્ષણભ`ગુર છે કાચી કાયા, મૃત્યુ પામે જન જે જાયા, વ્યાજ કરે તડકા છાંચા,
માટે નિત કઠણ કરી છાતી, દુખ સહન કરી થઇ દૃઢ જાતિ, નહિ તે થાશે। આતમધાતી,
જો સદ્ કમેૌથી સુખ લેવું, તેા કુકમ`થી સંકટ સહેવું, પણુ આતે તમને શું કહેવું?
ઇશ્વરના મગળ ભાવ સદા, કરૂણા તજી કષ્ટ કરે ન કા, સારા હેતુથી સૈા સુખદા,
મન સામ્ કરે શિક્ષા કરીને, જેમ જનની એસડ અલકને ઝટ પાય પરાણે દરદ દિને,
,,
અહિં સુખ દુખ કમે પ્રેરિત છે, લાગે સુખ સારૂં એ રીત છે, પણ રૂણ દેવા કેમ ભયભીત છે?
દિલ દઢ કરવાજ બધાં દુખ છે, સતાષ માટે સાથે સુખ છે, ભાજન મીઠું લાગે જો ભુખ છે,
પરદેશી પ્રવાસી સૈા છીએ, એ દિન સુખમાં હંસીરમી લૈએ, પણ છેવટ સતાપે એ,
૪૮
* કુદરત.
,,
,,
ܕܕ
,,
33
د.
૩૭૭
99
. ૧૪
در
.
૧૦
૧૧
૧૨
૧૩
૧૫
૧૬
૧૭
૧૮
૧૯
૨૦
૧
