________________
પરિપછે.
--
---
જાહપ-અધિકાર , માંદાં મરે મર છોકરાંરે દેશિ. તેની ચિંતા નહિ ચિત્ત; ઠાંસી ભરે છે એઝરરે દેશિ, પછી પીડાય ખચીત. ધરથી બગાડે બાળનેરે દેશિ. મેઢે ચડાવી અધીક; ભુંડી કાઢે ભટ ગાળનેરે દેશિ, બુમ પાડે નહિ બીક. ૧૭ રે રે પીટ કહી દેશિ, પૃથ્વી પછાડે પુત્ર; અને હાનિ નિરખે નહિરે દશિયે, શેનું રહે ઘરસૂત્ર? મિતું રહે ચડેલું સદારે દેશિ, જાકે હૃદયમાં રેષ; ખાતાં પીતાં પણ આપદારે દેશિ સેજે નહિ સંતેષ. આંખો ચોળતી ઉઠતીરે દેશિ, દા'ડે. ચડે ઘડી ચાર; રીસ કર્યાથી રૂઠતીરે દેશિ, અવળચંડી અવતાર ખરે બપોરે ઘોરતીરે દેશિ, નથી અંતર ઉચાટ ; બેજ મળી જ્યાં બેસતીરે દેશિયે, થાય ઘણે ઘોંઘાટ. ટાઢું એઠું જૂઠું જમેરે દેશિક વખત વિનાનું ખાય; માંદી પડી પીડા ખમેરે દેશિ, પણ માને ન કરાય. ગાય ટાણું લગનમાંરે દેશિ, બબ્બે ટકા ગાળ; લાજ શરમ નથી મનમાંરે દેશિ શુણે બંધુ ને બાળ. જોષી પાસે જેવરાવતી દેશિ, ભુવા પાસે ભેળવાય; શુકન મૂરતમાં છે મંતિરે દેશિ, પુછીને કામ કરાય. બેણ નથીજ બદામની દેશિ, કહું કેટલો વિસ્તાર;
મી અભણ એ ભામની દેશિયે, મૂરખનો સરદાર પામે ઘણું પરિતાપને દેશિયે, લાગી ગરદમ લાય; કેમ ગમે કહે આપનેરે દેશિ, આંખ ઉઘાડે દેખાય. ૨૬ ફેર જમીન આત્માનરે દેશિ, જુદા જુદાજ વિચાર; ફેકટ ફાંકે તજે માનરે દેશિયા, આ નાટક નિર્ધાર. ૨૭ ભાઈ ભટ્ટે ભલિ ભાતથી દેશિયા, બાઈથી ન શુદ્ધ બેલાય; પુસ્તક પુરૂષ રચે મથી દેશિ, એણે ન પત્ર વંચાય; ૨૮ ભાઈ ભગળ ખગોળનેરે દેશિ, જાણે જગત ઈતિહાસ; બાઈ જાણે ઘગેળાનેરે દેશિ, ચિત્ત ચુલામાં ખાસ. ૨૯ વર વાંચે વાતે નવીરે દેશિયે, ગ્રંથે બની ગુલતાન; વહુ કહે આંખે શું ફેડવીરે દેશિ! ભુલ્યા તમે તે ભાન. ૩૦ નર માનતા માને નહિરે દેશિ, જોવરાવે નહિ જેષ; નાર નિવેદ કરે શહીરે દેશિ શુકનવડે સંતોષ. ૩૧
