________________
પnિછે. વાત્રકૃતહિંસા-અધિકાર गखा सर्वगृहे नृपाय हृदिनं तदेहि नातं पलं, ग्राह्यं लाहि धनं नतेन तदितो लावार्पितं भूपतेः ॥ ३५ ॥
जैनकथा रत्नकोष-भाग पञ्चम-दृष्टान्तशतक. શ્રેણિક રાજા પિતાના અનુચરવર્ગને પૂછે છે કે માંસનું મૂલ્ય શું છે? ત્યારે તેઓએ કહ્યું કે ઘણું બેડું. તે સમયે તેમના પુત્ર અભયકુમારે કહ્યું કે ઘણું મેંઘું છે. ત્યારે રાજા તેને નિવારે છે કે તેમ કહે માં. ત્યારે તેણે કહ્યું કે બતાવીશ. કુમારે સર્વને ઘેર જઈને કહ્યું કે રાજાને અચાનક મંદવાડમાં ખપ છે માટે હદયનું માંસ આપે ત્યારે કેઈએ પણ ન આપ્યું અને કહ્યું કે તે લાવવા ધન જોઈએ તેટલું લે. એમ કહીને તેઓએ ધન આપ્યું તે સવને ત્યાંથી લઇને નમ્ર એવા તે કુમારે રાજાને અર્પણ કર્યું અર્થાત પ્રાણીમાત્રને માંસ આવું પ્રિયતમ છે. ૩પ.
માંસભક્ષણમાં શાસ્ત્ર, યુક્તિ અને અનુભવ એ ત્રણેથી મહાદેષ બતાવી આ અધિકાર પૂર્ણ કરવામાં આવે છે. -
-
સેવાપ્રૌંદમાવો-ધાર. –
જગતમાં કેટલાક વામમાગી વિદ્વાને શા દેખાડી હિંસા કરે છે અને
છે. અન્ય પાસે તેવું કૃત્ય કરાવે છે તે એટલે સુધી કે દેવોને પણ હિંસા પ્રિય છે અને માંસાદિનું ભજન પણ દેવે કરે છે ત્યાં સુધી આ ગળ વધી હિંસાનું પ્રતિપાદન કરે છે. પરંતુ જ્યારે મનુષ્ય પણ માંસને દૂષિત ગણી વઈ આપે છે ત્યારે “સાચું સુરાણ મારાથી દેવોને આહાર છે “અમૃતાષણ: અમૃત દેવનું અન્ન છે ઈત્યાદિ વાક્યને વિચાર કર્યા સિવાય તેવું મિથ્યા પ્રતિપાદન કરે છે તે લોકોને સમજાવવા સારૂ આ અધિકારને આરંભ કરવામાં આવે છે.
