________________
ભીમસેન ચરિત્ર લાગ્યા. અને ભાગતે ભાગ નગરની બહાર નીકળી ગયે. ત્યાં એક વડ નીચે જઈને ઊભે રહ્યો.
વડની વડવાઈએ ફણિધર નાગની જેમ નીચે લબડી રહી હતી. એ જોઈને ભીમસેને વિચાર કર્યો. આ વડવાઈઓ મારે ઉધ્ધાર કરી શકશે. મારા ગળા કાપતી એ વીંટળાઈને મારે દુઃખેને નાશ કરી શકશે અને મારા જીવનને પણ અંત આણશે.
ભીમસેને આ દુઃખી જિંદગીનો અંત લાવવાનો પાકે નિર્ણય કરી લીધું. હવે મેત બે આંગળ જ છેટુ છે, એમ સમજીને અંત સમય સુધારી લેવા મન-વચન અને કાયાને એકાગ્ર કરી વીતરાગ દેવનું સ્મરણ કરવા લાગ્યો. ઘણા જ ઉત્કટ ભાવથી નમસ્કાર મહામંત્રનું થોડા સમય માટે પારાયણ કર્યું. અને પછી પિતાના જીવન દરમિયાન જે કંઈ જાણતાં અજાણતાં સ્થળ અને સૂક્ષમ અપરાધે કર્યા હોય તેને યાદ કરવા લાગ્યું. અને જગત સમસ્તના જીવને ઉદ્દેશીને એ પ્રગટ કહેવા લાગ્યું :
“હે જીવરાશીઓ ! મેં અજ્ઞાનતાથી, આળસ કે પ્રમાદ વશ બનીને તમારા અનેક અપરાધ કર્યો હશે, તમને દુઃખ આપ્યું હશે, સંતાપ્યા હશે, તમારા આત્માને દુભાવ્યું હશે. તમારા અંતરને કલેશ કરાવ્યું હશે. મારા કોઈ કાર્ય ને વિચારને લીધે તમારે આર્ત અને રૌદ્ર ધ્યાન કરવું પડયું હશે. એ સર્વ પાપની હું આપ સૌની નમ્ર ભાવે ક્ષમા માગું છું, મારા એ તમામ અપરાધને તમે સૌ માફ કરજો.
