________________
ભીમસેન ચરિત્ર મળશે જ અને હવે સર્વ દુઃખેને અંત આવી જશે, એવી આશા અને ઉત્સાહથી અરિજયને મળવા આવ્યું હતું. પણ અહીં તે ઉલટું જ જોવા મળ્યું. રાજાએ જરાય દયા ન બતાવી. કામની સ્પષ્ટ ના પાડી દીધી.
ભીમસેનની આશાના ચૂરેચૂરા થઈ ગયા અને ભાંગેલા હૈયે તે ધનસારને ત્યાં પાછા આવ્યા.
અરે! ભીમસેન ! આમ માં કેમ ઉતરી ગયું છે? શું રાજાએ તારું કામ ન કરી દીધું ?” ધનસારે પૂછયું.
શેઠજી! જ્યાં નસીબ જ વાંકું હોય, ત્યાં કેણ કોનું કામ કરે? બધી કમની જ લીલા છે. કર્મથી જ માનવી ચક્રવતી, વાસુદેવ અને પ્રતિવાસુદેવ થાય છે. કર્મના જ પ્રતાપથી માનવીને સુખ અને સંપદા મળે છે અને કર્મના જ પ્રતાપે માનવી રંક અને દીન બને છે. સારુય જગત આ કર્મના તાંતણાથી ગુંથાયેલું છે. જેને જેવું પૂર્વે કર્મ કર્યું હોય, તેવું તેણે તેનું ફળ ભેગવવું પડે છે. મારા પણ કર્મ ફુટતાં ત્યારે જ ને, આજ મારું કામ ન થયું ને ?” ભીમસેને ભારે વ્યથિત હૈયે બધી હકીકત જણાવી.
જેવી ભવિતવ્યતા ! બીજુ શું ? પણ ભાઈ! તું વૃથા શેક ન કરીશ. ચિંતામાં તારું કાળજુ બાળી ન નાંખીશ. હિંમત રાખ. છ મહિના પછી રાજાને જમાઈ આવશે. તેને તું મળજે. તે તારું દુઃખ જરૂર દૂર કરશે. ત્યાં સુધી તું ભલે મારી દુકાને જ કામ કરજે.' ધનસારે ભીમસેનને આશ્વાસન અને આશરે બંને આપ્યાં.
