________________
વિનય-શ્રેયાઃ જી પપ્પા ! (આટલું કહીને પ્રશાંત અને સુશીલાએ દુકાનની ચાવી વિવેકને અને ઘરની ચાવી મોક્ષાને આપી.) મોક્ષાઃ (પોતાના સાસુ-સસરાના ચરણ સ્પર્શ કરતાં) મમ્મી-પપ્પા તમે ભલેને અમને આપણા ઘર અને દુકાનની ચાવીઓ આપી છે. પરંતુ અમને સુધારવાની ચાવી તો આપના જ હાથમાં છે. અમારાથી કોઈપણ ભૂલ થાય તો અમને જરૂર કહેજો.
(થોડીવાર બેસીને બધાએ વાતો કરી. બહુજ હસી-ખુશીનો માહોલ બની ગયો. થોડીવાર પછી બધા પોત-પોતાના રૂમમાં સુવા માટે ચાલ્યા ગયા. કેટલાય દિવસો પછી શ્રેયા ના ઘર થી એનો ભાઈ એને લેવા માટે આવ્યો. સુશીલાએ શ્રેયાને ખુશીથી પિયર મોકલી અને સાથે જ શ્રેયાની મમ્મી કલ્પના અને બાકીના પરિવારના લોકો માટે પણ ભેટ મોકલી. એક દિવસ –) કલ્પના : બેટા ! પિયર આવ્યાને તને બે દિવસ થઈ ગયા પણ શાંતિથી તારી સાથે વાત જ ન થઈ. આવ બેસ, બતાવ સાસરે બધુ ઠીક તો છે ને? શ્રેયાઃ હા મૉમ! બધુ બરાબર છે. કલ્પના સાસુ-સસરા, જેઠ-જેઠાણી બધા સારા છે? શ્રેયાઃ હા મૉમ! બધા બહું સારા છે. બહુજ પ્રેમથી રાખે છે મને. કલ્પના (થોડીવાર પછી) બેટા ! વિનય અને વિવેકની એક જ દુકાન છે શું? શ્રેયાઃ હા મૉમ ! આટલા વર્ષોથી એક જ હતી અને હવે પણ એક જ છે. આટલા વર્ષોથી પપ્પા સંભાળતા હતા. હમણાં થોડા જ દિવસો પહેલા આરાધના કરવાની ઇચ્છાથી પપ્પા-મમ્મીએ ઘરની બધી જવાબદારીઓ ભાઈ અને ભાભીને આપી છે. બાકી અમે બધા એક જ છીએ. કલ્પના : શું? તારા સાસુ-સસરાએ ઘરની અને દુકાનની બધી ચાવીયાં તમારા જેઠ-જેઠાણીને આપી દીધી અને તમે બન્ને ચુપ રહ્યા. શ્રેયાઃ હા મૉમ! તે અમારાથી મોટા છે એના માટે જવાબદારી તો એમને જ મળવી જોઈએ ને. કલ્પના બેટા ! તે મોટા છે તો શું થયું? શું તું એ ઘરની વહુનથી? શું વિનય એ ઘરનો છોકરો નથી? તુ પણ મોક્ષાની જેમ જ એ ઘરની વહુ છે અને વિનય પણ વિવેકના જેવો એ ઘરનો છોકરો છે. મોટો હોય કે નાનો, છોકરો તો આખરે છોકરો જ હોય છે. તમારા સાસુ-સસરાએ બધી જવાબદારીઓ વિવેક અને મોક્ષાને આપીને તમારી સાથે અન્યાય કર્યો છે. શ્રેયાઃ હું કંઈ સમજી નહીં મૉમ? કલ્પના : બેટા ! તું બહુ ભોળી છે. એમની મીઠી વાતોમાં આવી ગઈ અને એના પરિણામ સ્વરૂપ મોક્ષા અને વિવેક ઘર અને દુકાન ઉપર આજે પોતાનો હક જમાવીને બેઠેલા છે. જો આવુ જ ચાલતું