________________
એ જ સમયે ત્યાં બિરાજીત વિદુષી સાધ્વીજી દ્વારા દરેક ઘર પવિત્ર બને આ શિબિરનું આયોજન કર્યું હતું. અહીં દિવ્યા પણ દિકરીના જન્મના બે મહિના પછી પાછી સાસરે આવી ગઈ હતી. તથા એને મળવા કેટલાક દિવસો માટે મોક્ષા પણ પિયર આવી ગઈ. દિવ્યાના ઘરે આવ્યા પછી જયણાને ઓછો સમય મળતો હતો. પરંતુ મોક્ષા પણ ઘરે આવેલી હતી. માટે એ દિવસે ઘરનું બધું કામ દિવ્યા અને મોક્ષાને સોંપીને જયણા શિબિરમાં ગઈ. બીજા દિવસે અનાયાસ જ જયણાની કેટલીક સહેલીઓ દિવ્યા અને એની દિકરીને મળવા આવી. એજ સમયે સુષમા અને ખુશબૂ પણ મોક્ષા અને દિવ્યાને મળવા જયણાને ત્યાં આવ્યા. હોલમાં બધા એકસાથે બેઠા હતા ત્યારે વાતો વાતોમાં જ - જયણાઃ શું વાત છે કાલે તમે લોકો “દરેક ઘર પવિત્ર બનેં' આ શિબિરમાં ન આવ્યા? નિર્મલાઃ અરે ! અમારી સોસાયટીમાં તો આ શિબિરના વિષયમાં કંઈ ખબર જ નહોતી. પૂજાઃ જયણા! તું જ બતાવી દે કે કાલે શિબિરમાં શું શીખવાડ્યું? નામથી તો એવું લાગે છે કે શિબિર બહુજ સારી હશે. (તક સારી છે એવું જાણીને જયણાએ મોક્ષા અને દિવ્યાને પણ ત્યાં બોલાવી.) મોક્ષા: પ્રણામ, આન્ટી સુષમા કેમ છે મોક્ષા? સાસરે બધું બરાબર તો છે ને? મોક્ષાઃ હાં આન્ટી, બધું એકદમ બરાબર છે. કેમ છે ખુશબૂ? ખુશબૂ એકદમ ઠીક છું. જયણા આવો મોક્ષા, દિવ્યા! તમે પણ બેસી જાઓ. હું આમને કાલની શિબિરના વિષયમાં બતાવી રહી હતી, આ વાતો તમારા જીવન માટે બહુ જ ઉપયોગી થશે. પૂજા ! આપણા પૂર્વજ સુખી હતા કેમકે તેઓ આદર્શ પરંપરાના અનુસારે પવિત્ર આચારોના માધ્યમથી સદાચારની મર્યાદા સુરક્ષિત રાખતા હતા. આ તથ્ય કદાપિ ન ભૂલતા કે ભારતીય સંસ્કૃતિના કેટલા રૂઢ આચાર, રીત-રિવાજ આપણી પવિત્રતાને સુરક્ષિત રાખવામાં સહાયક સિદ્ધ થાય છે. એમાંથી જ એક છે એમ.સી. પાલનની પવિત્ર પરંપરા. પરંતુ વર્તમાનયુગમાં પાશ્ચાત્ય સંસ્કૃતિના વિષમય વાતાવરણથી આપણી એવી ભદ્દી (બેઢંગી) સ્થિતિ થઈ ગઈ છે કે સભ્યતાના નામ પર આચારશુદ્ધિનો પાયો દિવસે દિવસે ખોખલો (કમજોર) થતો જાય છે. અને પવિત્રતાની મૂર્તિ ક્ષત-વિક્ષત હોવા લાગી છે. એનાથી બચવા માટે જ કાલની શિબિરમાં એમ.સી.પાલનની મહત્તા પર પ્રકાશ પાડવામાં આવ્યો હતો. ખુશબૂ પરંતુ આન્ટી, એમ.સી. સ્ત્રીના શરીરમાં થવાવાળી એક સામાન્ય પ્રક્રિયા છે. એમાં આટલી સાવધાની રાખવાની શી આવશ્યક્તા છે? એની જાણકારી આટલી જરૂરી કેમ? જેના કારણે જગ્યા