________________
જો તમે આલોચના દ્વારા તમારા પાપોનું પ્રાયશ્ચિત ન કર્યું તો એ કર્મ આવતા ભવમાં એટલા ભયંકર દુઃખ રૂપે ઉદયમાં આવશે કે એ સમયે તમે બચાઓ...બચાઓ. ની પુકાર કરશો અથવા રડશો, તો પણ તમારું દુઃખ ઓછું નહીં થાય. અતઃ તમને તમારો પરભવ સુધારવો હોય તો આ જ ભવમાં પોતાના પાપોની આલોચના કરી લેવી જોઈએ.
અનાદિકાલથી જીવ પાપ કરવાની વૃત્તિમાં પ્રવૃત્ત હોવાથી એના દ્વારા પાપ સહજતાથી થઈ જાય છે. પાપ થઈ ગયા પછી તેને સ્વીકાર કરી ગુરુની સમક્ષ યથાવત્ પશ્ચાતાપ પૂર્વક કહેવું ઘણું દુષ્કર છે. અથવા અત્યારે ગુરુના સમક્ષ આલોચના કરતા આંખોમાં પશ્ચાતાપનાં આંસુ આવી જાય તો, પરભવમાં દુઃખનાં આંસૂ નહીં રોવા પડે. • દુઃખમાં રોવું, આ આર્તધ્યાન-રૌદ્રધ્યાન એટલે અશુભધ્યાન છે. • પાપના પશ્ચાતાપમાં રોવું, આ શુભ ધ્યાન છે. • દુઃખમાં રોવાથી નવા પાપોનું આગમન થાય છે. પાપના પશ્ચાતાપમાં રોવાથી અનેક પાપોનું નિકંદન થાય છે.
પસંદગી તમારા હાથમાં છે. પાપ દુઃખમાં પરિવર્તિત થઈ જાય ત્યારે રોવું કે પહેલાં? પહેલા રોવું એટલે કે પશ્ચાતાપપૂર્વક પાપની આલોચના કરી લેવી. જેનાથી દુઃખ આવે જ નહીં. કુદરતે અમારી ઉપર એટલી મહેરબાની કરી છે કે પાપ તરત જ દુઃખમાં પલટતું નથી જેથી એને નાબુદ કરવાનો એક ચાન્સ મળી જાય છે. • શ્રીપાલ રાજાએ પૂર્વભવમાં એક મુનિને કોઢી કહ્યો. પરંતુ તેની શુદ્ધ આલોચના નહી કરવાથી
શ્રીપાલ રાજાના ભવમાં નાનપણથી જ એમને કોઢના રોગી બનવું પડ્યું. એક ખેડૂતે સોયમાં જૂને પરોવી અને એનું પ્રાયશ્ચિત નહીં કર્યું. જેના કારણે એને ૭ ભવ સુધી ફાંસી ઉપર ચઢાવ્યો. ભગવાન મહાવીર સ્વામીએ ત્રિપુષ્ઠ વાસુદેવના ભવમાં અધ્યાપાલકના કાનમાં ગરમાગરમ સાસો નખાવ્યો અને એની આલોચના લીધી નહીં. એ ભવ પૂર્ણ કરીને નરકમાં ૩૩ સાગરોપમ સુધી મહાભયંકર દુઃખોને સહન કર્યા. તો પણ પાપથી મુક્ત થયા નહીં. ત્યાંથી કેટલાય ભવો સુધી ભટકતાં-ભટકતાં ૨૫માં નંદનમુનિના ભવમાં ૧૧,૮૦,૬૪૫ માસક્ષમણ કર્યા. તો પણ તે પાપનું પ્રાયશ્ચિત નથી થયું. છેલ્લે મહાવીર સ્વામીના ભવમાં એ કર્મનો ઉદય થવા પર ગોપાલકે કાનમાં ખીલા ઠોક્યા. પાપ તો કાનમાં સીસા નાખવા જેટલું કર્યું હતું. જેના બદલામાં