________________
વિધિઃ હાં, બધી ભૂલ તો મારી જ છે. તમને પોતાના માતા-પિતાની ભૂલ તો દેખાતી જ નથી. પોતાના માતા-પિતાના ભક્ત જ રહ્યા. દક્ષઃ શમ્ અપ વિધિ ! તારી જબાનને કાબુમાં રાખ. અહીયાં આવ્યા પછી તે મમ્મી-પપ્પાને માત્ર દુઃખ જ આપ્યું છે. અને એટલું જ નહીં મારા પણ કાન ભરી-ભરીને મને પણ એમની વિરુદ્ધ ભડકાવ્યો છે. નાની-નાની વાતોને પહાડ જેટલી કરવી તો કોઈ તારી પાસે શીખે. અવાર-નવાર કિટી પાર્ટીમાં જવું, શોપિંગ કરવા જવું, પૈસા તો જાણે ઝાડ ઉપર ઉગે છે. પોતાની ભૂલોને તો તારાથી સ્વીકાર થતી નથી, અને મારાથી એ દિવસે નાની ભૂલ શું થઈ ગઈ, તેં મિટીંગની વાતને લઈને કેટલું મોટું મહાભારત ઉભું કરી દીધું હતું. વિધિઃ બસ આ પહેલાની કહાણી બંધ કરો. તમે, તમારા માઁ-બાપ, તમારું આખું ખાનદાન તો જાણે દૂધમાં ધોયેલું છે. દોષી તો હું એકલી જ છું. (ગુસ્સામાં દક્ષે વિધિને એક થપ્પડ મારીને ) દક્ષ ખબરદાર વિધિ મારા ખાનદાન સુધી જવાની કોઈ જરૂર નથી. પહેલા પોતાનું જો. વિધિઃ તમે મને થપ્પડ મારી. બસ હવે હું તમારી સાથે એક પળ પણ નથી રહી શકતી. હું જાઉં છું મારા ઘરે. દક્ષઃ ખુશીથી. (એક પેપરના ઝઘડામાં બે દિલોની દરાર એટલી વધી ગઈ કે વિધિ રીસાઈને પોતાના પિયર જતી રહી. પિયર આવ્યા પછી વિધિને પોતાના ઘરમાં વીતેલી એક પણ ઘટના કોઈને બતાવી નહી. ચારપાંચ દિવસ આમ જ ગુજરી ગયા. અને પછી એક દિવસ વિધિ મોક્ષાની રૂમમાં ગઈ) વિધિઃ ભાભી ! મારે તમારી સાથે વાત કરવી છે. (એ સમયે સુશીલા પણ કોઈ કામ માટે મોક્ષાના રૂમમાં આવી રહી હતી. બહારથી વિધિ અને મોક્ષાને વાતો કરતા સાંભળી સુશીલા ત્યાં રોકાઈ ગઈ અને બહારથી જ બંનેની વાતો સાંભળવા લાગી.) મોક્ષા અને વિધિ ! આવ-આવ બેસ બોલ શું વાત છે? વિધિઃ ભાભી ! મારે ગર્ભપાત કરાવવા જવું છે. મોક્ષાઃ (ખુશ થતાં) શું તું માઁ બનવાની છે? આ તો ખુશીની વાત છે. તે હજુ સુધી કોઈને કંઈ બતાવ્યું કેમ નહી, અને આ તું ગર્ભપાતની વાત કેમ કરે છે? વિધિઃ ધીમે ભાભી ! પ્લીઝ હું કોઈને બતાવવા નથી માંગતી કેમકે મારે આ બાળક નથી જોઈતું. મોક્ષા વિધિ તું ગર્ભપાત કરાવવા કેમ માંગે છે? એ તો હું તને પછી પૂછીશ પણ શું તને એ ખબર છે કે ગર્ભપાત એટલે શું? એમાં કેટલું પાપ છે.