________________
ડૉલીઃ કંઈ નહી સર! એ તો એમ જ ઉંઘ આવી ગઈ. કંઈ કામ હતું? મિ. જનઃ હાં આવો બેસો, હું તમને મિ. શર્માની બધી ડિઝાઈન બતાવી દઉં છું. (ડૉલી ત્યાં બેસી ગઈ અને મિ.જૉન એને સમજાવવા લાગ્યા. પણ ડૉલીનું ધ્યાન બીજે ક્યાંક હતું ત્યારે) મિ. જનઃ ડૉલી ! મેં તમને હમણા શું બતાવ્યું? ડૉલીઃ ઓહ સોરી સર ! એશ્લી મારું ધ્યાન બીજે ક્યાંક હતું. (મિ. જોન પોતાની ખુરશીમાંથી ઉઠીને ડૉલીની પાસેની ખુરશી ઉપર આવીને બેસી ગયા.) મિ. જૉન ડૉલી! મને ખોટો ન સમજતી, પણ હવે હું એક બૉસ (સર) નહી પણ એક દોસ્ત બનીને તને પૂછું છું, શું તુ પોતાની ફિલિંગ્સ મને કહી શકીશ? હું તને હંમેશા ઉદાસ જોઉં છું. જો તું ઇચ્છે તો મને કહીને પોતાનું દિલ હલ્ક કરી શકે છે.
(જોનના હમદર્દી ભરેલા શબ્દો સાંભળીને ડૉલીની આંખોમાં પાણી આવી ગયા. અને એણે શરૂઆતથી લઈને અંત સુધીની બધી વાતો મિ. જૉનને બતાવી દીધી.) મિ. જો તમારું રડવું સાચું છે ડૉલી. સમીરને આવું ન કરવું હતું. એણે તને દગો આપ્યો છે. તમારી સાથે બહુ ખોટું થયું. ડૉલી છોડોને સર ! આ વાતોને. આપ મિ. શર્માના વિષયમાં શું વાત કરી રહ્યા હતા? એકવાર ફરીથી સમજાવી દો. (અને બંને કામમાં લાગી ગયા.)
(બે દિવસ પછી ડૉલી આઠ વાગે ઓફિસનું કામ પતાવીને ઓફીસથી નીકળી ગઈ. પણ બસની રાહ જોતી એ નવ વાગ્યા સુધી બસ સ્ટોપ ઉપર જ ઉભી હતી. એ સમયે મિ.જૉન પણ ઓફિસનું કામ પતાવીને એજ રસ્તેથી પોતાની કારમાં જતી વખતે ડૉલીને બસ માટે રાહ જોતી જોઈ લીધી. બીજા દિવસે ) મિ. જન ડૉલી ! કાલે તમે ઘરે કેટલા વાગે પહોંચ્યા? કાલે નવ વાગ્યા સુધી તો મેં તમને બસ સ્ટોપ ઉપર જોયા હતા. ડૉલી સર ! એ કાલે બસ ન મલી માટે મોડું થઈ ગયું હતું. મિ. જનઃ આટલી મોડી રાત્રે બસની રાહ કેમ જુએ છે? ટેક્સીમાં જતા રહેવું. ડૉલીઃ સર ! હવે તમારાથી શું છુપાવું? મારી આખી સેલેરી તો સમીર લઈ લે છે. રોજ બસમાં જવાઆવવાનું ભાડું મને આપી દે છે. હવે ૭ રૂ. માં ટેક્સીનું ભાડું ક્યાંથી લાવું? મિ. જૉન ઓહ શીટ ડૉલી ! તારે એકવાર તો મને કહેવું જોઈતું હતું. હું તારી કંઈક મદદ કરત. આ લે ૧૦૦૦ રૂ. એને તું પોતાની કેબિનના લોકઅપમાં જ રાખજે. અને જ્યારે ઇચ્છા થાય ત્યારે ખર્ચ કરજે. અને હા, આજથી તારે બસ સ્ટોપ ઉપર બસની માટે વેટ કરવાની કોઈ જરૂર નથી. હું તને