________________
ઘડપણમાં પણ મારે કામ કરતાં કરતાં જ મરવું પડશે ? મહારાણીએ જ્યારથી ઓફિસ જવાનું શરૂ કર્યું છે, ત્યારથી ઘરના કામમાં હાથ પણ નથી લગાવ્યો. ઓફિસ જાય છે તો શું આપણી ઉપર એહસાન કરે છે ? કહી દે એને મફતની રોટલીઓ ખાવા માટે નહી મળે. પહેલા ઘરનું કામ કરો પછી ઓફિસ જાઓ. આમ પણ ઓફિસ તો આઠ વાગે છે. ચાર વાગે ઉઠશે તો કામ થઈ જશે, આમ પણ ઓફિસમાં ખુરશી ઉપર બેસવા સિવાય બીજુ કામ પણ શું છે.
સમીર ઃ ડૉલી ! તેં સાંભળી જ લીધું હશે.
(ડૉલી શું કરે ? એ ઘરમાં એનું ચાલતું જ ક્યાં હતું. વધારે કંઈક બોલે તો સમીર બે થપ્પડ મારતો. આવું કંઈ ન થાય માટે ડૉલીએ ચુપચાપ શબાનાની વાત માની લીધી. હવે ડૉલી સવારે ચાર વાગે ઉઠીને ઘરનું બધું કામ પતાવીને ઓફીસે જતી અને આખા દિવસની થાકેલી જ્યારે એ સાંજે ઘરે જતી ત્યારે પણ એના નસીબમાં માત્ર કામ જ હતું. આ પ્રમાણે કામ કરીને ઓફીસ જવું અને ઘરે આવીને પાછું કામ કરવું, આ ડૉલીનો રોજનો ક્રમ બની ગયો હતો.
એ તો માત્ર શબાના અને સમીરની આંગળીઓ પર નાચવાવાળી કટપૂતળી બની ગઈ હતી. બસ જેમ તેઓ કહેતા તેમ તે નાચતી અને જો જરા પણ બગાવત કરતી તો એને લાતો અને થપ્પડોની સિવાય બીજું કંઈ મળતું નહતું. એ દિવસ પછી તો હવે અવારનવાર સમીર અને શબાનાના Order થી Non-veg પકાવવું પડતું. એટલું જ નહી ક્યારેક સમીરની બહેનો આવતી તો તેઓ પણ જાણીબુઝીને એજ ચીજોની માંગણી કરતી. ડૉલી કાંપતા હાથે અને રડતા દિલથી બધાની ઇચ્છાઓ પુરી કરતી. જે દિવસે ડૉલી Non-veg પકાવતી એના પછી ચાર દિવસ સુધી એ ખાવાનું ખાઈ શકતી ન હતી. પરંતુ આખરે શું કરે, ગળામાં ઘંટી જે બાંધી હતી. તો એ વાગશે તો ખરી જ....
“જે જે પણ ગઈ ભાગીને, ઠોકરો ખાય છે, પોતાની ભૂલ ઉપર રડી રડીને આંસુ વહાવે છે. એક જ કિચનમાં મરઘીની સાથે શાક પકાવે છે, થઈ ભયાનક ભૂલ વિચારીને હવે પસ્તાવે છે.’’ બસ આવું જ કંઈક થઈ રહ્યું હતું ડૉલીની સાથે
વધારે કામ હોવાને કારણે એક દિવસ થાકીને ડૉલી પોતાના કેબિનમાં ટેબલ ઉપર માથું રાખીને સૂતી હતી. એ સમયે મિ.જૉન કોઈ કામસર ડૉલીના કેબિનમાં આવ્યા. ડૉલીને સૂતેલી જોઈને તેઓ પાછા પોતાની કેબિનમાં આવી ગયા. અને થોડીવાર પછી પોતાના કેબિનથી ડૉલીને ફોન કરીને પોતાના કેબિનમાં બોલાવી.
ડૉલી : તમે મને બોલાવી સર !
મિ. જૉન ઃ હાં ડૉલી ! શું વાત છે ? આજે તું કંઈક વધારે જ થાકેલી છે. કામ બહુ વધારે છે શું ? હું તમારા કેબિનમાં આવ્યો હતો. તને સૂતેલી જોઈને મને તને જગાડવાનું ઉચિત ન લાગ્યું. શું થયું ?
151