________________
એવો રસ્તો જોઈતો હતો જેમાં વધારે કમાવું પણ ન પડે અને સાધર્મિક ભક્તિ પણ થઈ જાય. અને અંતર હૃદયમાં જો સાચી ભાવના હોય તો કોઈ પણ કાર્ય કઠિન નથી. આખરે રસ્તો મળી ગયો. પુણિયાને કર્મપત્ની નહીં પરંતુ ધર્મપત્ની મળી હતી. બંને મળીને એકાંતર ઉપવાસ કરવાનો નિર્ણય કરી લીધો. અને પ્રતિદિવસ એક સાધર્મિકને ભોજન કરાવવા લાગ્યા. પુણિયા શ્રાવકે સાધર્મિકનું મહત્ત્વ કેટલું આત્મસાત કર્યું હશે કે પોતાના પ્રતિકૂળ સ્થિતિમાં પણ એકાંતર ઉપવાસ કરીને સાધર્મિક ભક્તિ કરવા લાગ્યા. ધન્ય છે એ પુણિયા શ્રાવકને !
૬. જગડુશા પર રાજા વરધવલ પછી એમની રાજગાદી ઉપર વિશલદેવ નામના રાજા થયા. એકવાર એમના રાજ્યમાં ભયંકર દુષ્કાળ પડ્યો. ત્યારે એજ નગરના નિવાસી જગડુશાહ શેઠે ત્રણ વર્ષ સુધી અકાળના સમયમાં દાનશાળા ચલાવી. દાન આપતી વખતે જગડુશાહ પોતે પડદાની પાછળ બેસતા હતા. જેનાથી દાન લેવાવાળાને શરમ કે સંકોચની અનુભૂતિ ન થાય. વાસ્તવમાં જમણા હાથે જે આપ્યું, તે ડાબા હાથને ખબર પણ ન પડે એવી રીતે દાન કરવું જોઈએ.
રાજા વિશળદેવ જગડુશાહની પરીક્ષા કરવાના વિચારથી વેશ બદલીને જગડુશાહની દાનશાળામાં ગયા. ત્યાં વિશલદેવ રાજાએ પડદાની બહાર ઉભા રહીને પોતાનો હાથ લંબાવ્યો. જગડુશાહે હાથ જોયો. એમાં રહેલી રેખા જોઈને જગડુશાહને ખબર પડી ગઈ કે આ કોઈ રાજાનો હાથ છે. એમણે વિચાર કર્યો કે “રાજા પણ આ હાલતમાં છે? તો તેમને વિશેષ દાન આપવું જોઈએ.”
- જેમ કોઈ વ્યક્તિ ૨ રોટલી ખાતો હોય અને કોઈ ૧૨ રોટલી ખાતો હોય, અને આપને બંનેને એટલે કે ૧૨ + ૨ = ૧૪ના અડધી = ૭ એટલે બંનેને ૭-૭ રોટલી આપીએ તો બે રોટલી ખાવાવાળાને અજીર્ણ થાય અને ૧૨ રોટલી ખાવાવાળો તો ભૂખ્યો જ રહી જશે. એટલે બે રોટલી ખાવાવાળાને ૨ અને ૧૨ રોટલી ખાવાવાળાને ૧૨ રોટલી જ આપવી જોઈએ.
એટલા માટે જગડુશાહે વિશલદેવ રાજાના હાથમાં કિંમતી રત્ન મુક્યું. વિશલદેવે જયારે રત્ન જોયું તો પૂછ્યું “કોણે આ રત્ન કોને આપ્યું છે”. જગડુશાહે કહ્યું, “તમારા ભાગ્યે તમને આપ્યું છે” આવું સાંભળીને તરત જ વિશલદેવ રાજાએ પડદો હટાવ્યો અને જગડુશાહ શેઠને જોઈને એમને ભેટી પડ્યા. આવા મહાન ગુપ્ત દાની હતા જગડુશાહ.