________________
કરે છે ! પણ ડૉલી હું તારા પૈસા કેવી રીતે લઈ શકું ? નહીં. સ્વીટ હાર્ટ ! હું આ પૈસા નહીં લઈ શકું. ડૉલી : સમીર ! તમે આ શું મારી-તારી વાતો કરી રહ્યા છો ? જ્યારે હું તમારી છું ! તો મારું બધુંય તમારું જ છે.
સમીર : ઓહ ડૉલી ! સાચે જ તું બહું જ સારી છે. પણ ડૉલી અત્યારે તો આટલા પૈસાની આપણને જરૂરિયાત નથી. એક કામ કરીએ થોડા પૈસા સાથે રાખી લઈએ અને બાકીના તારા નામથી બેંકમાં જમા કરી દઈએ.
ડૉલી : સમીર ! તમે શું આ પરાયા જેવી વાત કરો છો. બેંકમાં ખાતુ તો તમારા નામથી જ ખોલવું પડશે.
સમીર ઃ ઠીક છે જેવી તારી મરજી !
:
(અહીં ડૉલીનો પત્ર વાંચીને ડૉલીના પપ્પાને આઘાતના કારણે હાર્ટએટેક આવી ગયો. સુષમા ઉ૫૨ તો જાણે કે દુઃખોનો પહાડ જ તૂટી પડ્યો. એક બાજુ ડૉલી ભાગી ગઈ અને બીજી બાજુ તેના પતિની આવી દશા. આવી સ્થિતિમાં તેણે વિચાર્યું કે હું શું કરૂં ? કોને કહું ? ત્યારે તેણે પોતાના દરેક દુઃખમાં સાથ આપવા વાળી પોતાની બહેનપણી જયણાને ફોન કર્યો. જયણા તરત જ પોતાના પતિ જીનેશની સાથે સુષમાને ઘરે પહોંચી અને ત્રણેય આદિત્યને હોસ્પિટલ લઈ ગયા. તપાસ કર્યા પછી ડૉક્ટરે કહ્યું કે ઉંડા આઘાતને કારણે એમને હાર્ટએટેક આવી ગયો છે. અત્યારે તો એ ખતરાથી બહાર છે. પણ આગળ ધ્યાન રાખવાની જરૂર છે. આદિત્યને ભાન આવ્યા પછી તે રડવા લાગ્યો અને તેના મોંઢામાંથી ફક્ત એક જ શબ્દ નીકળ્યો. ‘ડૉલી’ !
જિનેશ ઃ તમે લોકો આદિત્યનું ધ્યાન રાખો. હું ડૉલીની પૂછપરછ કરું છું. મને લાગે છે કે તે કોર્ટમેરેજ કરવા માટે કોર્ટમાં ગઈ હશે. હું સૌથી પહેલા ત્યાં જઈને જોઉં છું.
(જિનેશ ત્યાંથી નીકળ્યો અને જેવું વિચાર્યું હતું તેવું જ થયું, ડૉલી તેને કોર્ટની બહાર મળી.)
જિનેશ : ડૉલી બેટા ! તું અહીં?
ડૉલી : (છૂપાતાં) હાં અંકલ ! એ તો એમ જ હું મારી બહેનપણીની સાથે આવી હતી.
જિનેશ ઃ જુઠું નહીં બોલ ડૉલી ! ખબર છે તારા પપ્પાને હાર્ટએટેક આવ્યો છે.
ડૉલી : ઓહ ! તો એમણે તમને બધું જ બતાવી દીધું છે અને હવે મને હેરાન કરવા, મારી સી.આઈ.ડી. કરવા માટે તમને મોકલ્યા છે. એમને કહેજો કે મને બહલાવવાની જરૂરત નથી.ઘણા જોઈ લીધા એમના નાટક.
જિનેશ ઃ બેટા ! આ કોઈ નાટક નથી. તારી મા કેટલી ટેન્શનમાં છે, થોડી તો શરમ કર. જેણે તને આજ સુધી પાળી-પોષીને મોટી કરી, એમના માટે એક વાર તો વિચાર ! ચાલ, મારી સાથે. ડૉલી : સૉરી અંકલ ! હવે હું એમનું મોં પણ જોવા નથી માંગતી અને અત્યારે તો મારી પાસે સમય પણ નથી.
જિનેશ : બેટા ! એક વાર ચાલ...
66