________________
સુલસા અવશ્ય દર્શન કરવા આવશે. ચોથા દિવસે ચોથા દરવાજા પર સમવસરણની રચના કરી અંબડ પચ્ચીસમો તીર્થંકર બની દેશના આપવા લાગ્યો. અંબડને પૂરો વિશ્વાસ હતો કે તીર્થંકરનું નામ સાંભળી સુલસા જરૂર આવશે પરંતુ બીજા બધા લોકો આવ્યા પણ સુલસા ન આવી. આ તરફ સુલસાની સખીએ સુલસાને કહ્યું – સુલસા, આજે તો ચાલ તારા ભગવાન આવ્યા છે. ત્યારે સુલસાએ દઢતાપૂર્વક કહ્યું – “સખી, આ થઈ જ ન શકે કે મારા પ્રભુ પધારે અને મારા હૃદયમાં સ્પંદના ન થાય. મારા સાડા ત્રણ કરોડ રોમ રાજી પ્રફુલ્લિત ન થાય. એટલે આ મારા ભગવાન હોઈ જ ન શકે.’’
સખીએ કહ્યું - ‘આ તારા મહાવીર નહીં પણ પચ્ચીસમા તીર્થંકર છે.” સુલસાએ કહ્યું – “મારા પ્રભુવીરે કીધું છે કે આ અવસર્પિણીમાં ૨૪ તીર્થંક૨ જ થાય છે. એટલે આ કોઈ બહુરૂપિયો છે અને લોકોને ઠગવાની કોશિશ કરી રહ્યો છે, મારું આ મસ્તક સાચા તીર્થંકર મહાવીર્ સ્વામીના વગર કોઈની સામે નહીં નમે.’’
ધન્ય છે સુલસાને ! ધન્ય છે એના દૃઢ સમ્યક્ત્વને ! તે અંબડની બધી પરીક્ષાઓમાં ખરી ઉતરી. અંબડ બ્રહ્મા, વિષ્ણુ, મહેશ વગેરેના રૂપ બનાવીને પણ એને ડગાવી ન શક્યો. એટલું જ નહીં, એણે ૨૫ મા તીર્થંકરનું પણ રૂપ બનાવ્યું. હાથ જોડવા અથવા પગ પડવા તો દૂર પણ સુલસા એકવાર એને જોવા પણ ન આવી. આનાથી સુલસાએ જિનવાણી પર પોતાની અખૂટ શ્રદ્ધાનો પરિચય આપ્યો. આ બધા ચમત્કાર સુલસાની શ્રદ્ધાને હલાવી ન શક્યા.
અંતમાં અંબડ શ્રાવકને પણ હાર માનવી પડી. સુલસાના સમ્યક્ત્વ આગળ તેને મસ્તક નમાવવું પડ્યું. હવે એને ખબર પડી કે આખરે પરમાત્માએ સુલસાને જ ધર્મલાભ કેમ આપ્યા ? બીજા દિવસે અંબડ શ્રાવકનું વેશ ધારણ કરી સુલસાના ઘરે આવ્યો. ત્યાં જઈ તેણે કહ્યું, “હે ભદ્ર, સાચેમાં આપના સત્ત્વને, આપના સમ્યક્ત્વને ધન્યવાદ છે. કદાચ આપના અખંડ, અડગ સમ્યક્ત્વને જોઈને જ પરમાત્માએ મારા દ્વારા આપના માટે ધર્મલાભ કહેવડાવ્યો છે.” આ સાંભળતા જ સુલસાના ચહેરા પર ચાંદ ખીલી ગયો. એના સાડા ત્રણ કરોડ રોમ રાજી, પ્રફુલ્લિત થઈ ઉઠ્યા. એને એવું લાગી રહ્યું હતું કે જાણે એને જગતની બધી ખુશી, બધી સંપત્તિ અને બધુ સુખ પ્રાપ્ત થઈ ગયું હોય. એની ખુશી એના આંખોથી હર્ષના આંસુના રૂપમાં વહેવા લાગી. હર્ષ અતિરેકમાં એણે કહ્યું – “શું, મારા પ્રભુએ મારા માટે ધર્મલાભ મોકલ્યો છે ? પ્રભુ, આપે મને ! આ અભાગણને યાદ કરી ? મુજ પુણ્યહીનને આપે સ્મરણમાં રાખી મારું જીવન ધન્ય બનાવી દીધુ છે.” આટલું કહી જે દિશામાં પ્રભુ વિચરી રહ્યા હતા તે દિશામાં સાત પગલા આગળ વધી પરમાત્માની સ્તુતિ કરતા કહ્યું – “મોહરાજાના બળનું મર્દન કરી દેવામાં ધી૨, પાપરૂપી કીચડને સ્વચ્છ કરવામાં નિર્મળ જળ સમાન, કર્મ રૂપી ધૂળને હરવામાં હવા સમાન એવા હે વીર પ્રભુ ! આપ સદા જયવંત રહો ! હે પ્રભુ ! આપની જય હો ! વિજયહો ! જય જયકાર હો !’’ અંબડ તો સુલસાના આનંદને જોતો જ રહી ગયો. માત્ર પરમાત્માના એક ધર્મલાભ અને આટલી સંવેદના, એની અનુમોદના કરી તે સ્વસ્થાન પહોંચી ગયો.
-
18