________________
સ્વયંના ધનનું દાન આપી શકે છે. બધા પોત-પોતાના દાનની રકમ મુનીમજી પાસે લખાવી દો.”
ઘોષણા પૂરી થતા જ દાતાર પોતાના ધનની રકમ લખાવવા લાગ્યા. કોઈ બે લાખ, કોઈ એક લાખ, કોઈ પચાસ હજાર, દાતારોની દાનભાવના અને જિનભક્તિને જોઈ મહામંત્રીનું દિલ ખુશ થઈ ગયું, એટલામાં એમની નજર સભાની એક બાજુ ઊભેલા વ્યક્તિ પર પડી. જે આ ભીડમાં અંદર આવવાનો પ્રયત્ન કરી રહ્યો હતો પણ એના મેલા કપડાં જોઈ કોઈ એને અંદર આવવા દેતું ન હતું. બાહડ મંત્રીએ જોયું કે આ આગંતુકનું દિલ પણ દાન દેવાની ભાવનાથી ઉછળી રહ્યું છે. એટલે મહામંત્રીએ એક સેવકને મોકલી તેને પોતાની પાસે બોલાવ્યો, એણે આવી પ્રણામ કર્યા.
મંત્રીએ પૂછ્યું - “પુણ્યશાળી ! તારું નામ શું છે? અને ક્યાં રહે છે?” ભીમા :- “મારું નામ ભીમા કુંડલિયા છે. અહીંજ પાસેના ગામમાં રહું છું.” મંત્રી પૂરી પૂછપરછ કરે છે – “શું ધંધો કરે છે?”
ભીમા - “મહામંત્રીજી, પુણ્યહીન છું. અશુભ કર્મના બંધન હજી તૂટ્યા નથી. મહેનત મજૂરી કરું છું. ઘરે એક ગાય પાળી રાખી છે તેનાથી અમારું (પતિ-પત્ની બંનેનું) જીવન નિર્વાહ થાય છે.” " મંત્રી:- “અહીંયા કેમ આવ્યા છો?”
ભીમા - “બજારમાં ઘી વેચતા-વેચતા ખબર પડી કે ગુજરાતના મહામંત્રી વિશાળ સંઘ લઈ અહીં પધાર્યા છે. આ સાંભળી મને પણ યાત્રા કરવાના ભાવ આવ્યા. યાત્રા કરીને આવ્યા બાદ ખબર પડી કે ગિરિરાજ પર ભવ્ય જિનમંદિરનું નવનિર્માણ કરાવી રહ્યા છો. એનાથી મને પણ ભાવના થઈ કે હું પણ.....” . ભીમા આગળ કંઈ ન બોલી શક્યા. બાહડ મંત્રીએ પ્રેમથી કહ્યું – “ભીમાજી ! દાન દેવામાં શરમાવા જેવી કોઈ વાત નથી. તમારે જેટલું દાન કરવું હોય એટલું પ્રેમથી કરો.”
ભીમા ઃ- મંત્રીશ્વર, મારી પાસે એક રૂપિયો અને સાત પૈસા હતા. એમાં એક રૂપિયાના પુષ્પ ખરીદી ભગવાન આદિનાથને ચઢાવ્યા, હવે મારી પાસે માત્ર સાત પૈસા વધ્યા છે. આટલી નાની રકમ અગર આપ સ્વીકાર કરશો તો હું સ્વયંને ભાગ્યશાળી સમજીશ.” આટલું કહેતા જ ભીમાની આંખોમાં આંસૂ આવી ગયા. બાહડની આંખો પણ ભીમાની ભાવના જોઈ ભીની થઈ ગઈ તથા પ્રેમથી એના સાત પૈસા સ્વીકાર કરી લીધા અને મુનીમજીને કહ્યું –
મુનીમજી, દાતારોની નામાવલીમાં બધાથી પહેલા ભીમા કુંડલિયાનું નામ લખો.”મહામંત્રીની આ ઘોષણા સાંભળી સભામાં ઘોર સન્નાટો છવાઈ ગયો. બધા વિચારવા લાગ્યા કે “આ ભીમાએ કેટલું દાન લખાવ્યું હશે જેનાથી એનું નામ દાનની નામાવલીમાં બધાથી પહેલુ છે.”
ત્યારે ભીમાએ આપેલા સાત પૈસાને હાથમાં બતાડી મહામંત્રીએ કહ્યું – “સભાજનો, ભીમાની