Page Text
________________
ફરીથી જાગૃત થઈ ગયા. ખુશ થઈને એ જોર-જોરથી કાંવ-કાવ કરવા લાગ્યો. વાજિંત્રના મધુર અવાજમાં થઈ રહેલા કાગડાના અવાજે રંગમાં ભંગ કરવાનું કામ કર્યું. ક્રોધાવેશમાં રાજાએ એ કાગડાને મારી નાખવાનો આદેશ આપ્યો. અને સિપાઈઓના એક બાણથી જ કાગડો ધરાશાયી થઈ ગયો. બિચારો રૂપસેન ! પોતાના માનવ જન્મથી તો હારી ગયો પરંતુ મળેલા બધા ભવ પણ પ્રેમની વાસનામાં બરબાદ કરી દીધા.
ત્યાંથી મરીને એ કાગડાએ ફરી તિર્યંચ યોનિમાં જન્મ લીધો. અંત સમયે માત્ર સુનંદાના જ વિચારોમાં મરવાને કારણે આ ભવમાં પણ તે એ જ ઉદ્યાનમાં હંસના રૂપમાં ઉત્પન્ન થયો. એક દિવસ રાજા અને રાણી ફરી એ જ ઉદ્યાનમાં ટહેલવા ગયા. ત્યાં ઝાડ ઉપર બેઠેલા હંસે સુનંદાને જોઈ તો તે એની પાછળ પાગલ થઈ ગયો. તથા ભમરાની જેમ સુનંદાની ચારેબાજુ ચક્કર લગાવવા લાગ્યો. એટલામાં તો કોઈ કાગડાએ રાજા ઉપર ચરક (ટિટ) કરી દીધી. આથી રાજાએ ક્રોધાવેશમાં કહ્યું “સૈનિકો ! દેખી શું રહ્યા છો? મારો પોષાક બગાડનારા આ કાગડાને મારી નાખો.” સૈનિકોએ તરત બાણ ચઢાવ્યા અને નિશાન લગાવ્યું. પરંતુ એ બાણનું નિશાન કોઈ બીજો જ બન્યો. કાગડો તો ચાલાકીથી ઉડી ગયો. પરંતુ એ બાણ સુનંદાની પાછળ પાગલ બનેલા હંસને જઈને લાગી ગયું. એક ભવમાં જેમને જોવા માટે સુનંદાની આંખો તરસતી હતી. આજ એ જ રૂપસેનને પોતાની આંખોની સામે બેમોત મરતો જોઈને પણ એ ચૂપચાપ ઉભી રહી. નિરપરાધી હંસે મરીને કોઈ જંગલમાં હિરણીની કુખે હિરણના રૂપમાં જન્મ લીધો અને અહી રાજા પોતાની રાણી સુનંદાની સાથે એક દિવસ એજ જંગલમાં શિકાર કરવા માટે ગયા.
કર્મના ખેલ અજબ-ગજબના હોય છે. એક વાર જીવ એની ઝપેટમાં આવી જાય તો જીવને દુર્ગતિમાં ધકેલવામાં કોઈ કસર બાકી નથી રાખતો. રૂપસેનના ભવમાં સુનંદા ઉપર આસક્તિ કરી તે કર્મરાજાની ચપેટમાં આવી ગયો. હવે આ કર્મરાજા દરેક જન્મમાં રૂપસેનનું સુનંદાથી મિલન કરાવીને એને દુર્ગતિમાં ધકેલવાના નવા-નવા ઉપાય શોધવા લાગ્યો.
જંગલમાં સંગીતની મહેફિલનું આયોજન થયું. વાજિંત્રોના સૂરોના તાનથી પૂરા વાતાવરણમાં માદકતા ભરાઈ ગઈ. જંગલી હરણો સંગીતના સૂરોમાં પાગલ થઈને ત્યાં આવી ગયા. ભવિતવ્યતાથી રૂપસેનનો જીવ પણ ત્યાં આવી પહોંચ્યો. ચંદ્રને જોઈને જે પ્રમાણે ચકોર આનંદિત થઈ ઉઠે છે, મેઘને જોઈને જેમ મયૂર ઉલ્લાસિત થઈ જાય છે, તેવી જ રીતે સુનંદાને જોઈને એ હરણ પાગલ થઈ ગયો. એટલામાં રાજાના આદેશથી સંગીત બંધ થઈ ગયું. સ્વર બંધ થતાં જ બધા જ હિરણો જંગલમાં પાછા ભાગી ગયા. એકમાત્ર રૂપસેનનો જીવ હિરણ જ પોતાની મોતને આમંત્રણ આપવા માટે ત્યાં ઉભો રહ્યો. રાજાએ પણ તકનો ફાયદો ઉઠાવીને એક પળનો પણ વિલંબ કર્યા વિના ધનુષ્યથી તીર છોડ્યું અને બીજી જ પળે લોહીથી લથપથ હિરણનું શરીર જમીન ઉપર પડી ગયું.
| SR No. | 006048 |
| Book Title | Jainism Course Part 02 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Maniprabhashreeji |
| Publisher | Adinath Rajendra Jain Shwetambara Pedhi |
| Publication Year | 2011 |
| Total Pages | 198 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 10 MB |