________________
સુશીલા : વિવેક ! મારા કામને માટે થોડા દિવસ કોઈ બાઈને રાખી લે.
મોક્ષા : કેમ મમ્મી, બાઈની શું જરૂ૨ છે ? હું છું ને મને તમારી સેવાનો મૌકો ક્યારે મળશે ? હું બધુ કરી લઈશ.
:
પ્રશાંત ઃ બેટા આનું કામ, ઘરનું બધુ કામ અને મહેમાનોને પણ સંભાળવાના. બધુ તું એકલી કેવી રીતે કરીશ ?
મોક્ષા : પિતાજી તમે ચિંતા કરશો નહીં, હું જલ્દી ઉઠીને બધું સંભાળી લઈશ. છતાં પણ મારું પહેલું લક્ષ્ય રહેશે મમ્મીજીની સેવા. જો મારાથી નહીં થાય તો હું તમને કહી દઈશ.
પ્રશાંત ઃ ઠીક છે બેટા ! જેવી તારી મરજી; જરૂર પડે તો સુશીલાને તો વિધિ પણ સંભાળી લેશે. વિધિ : પ્લીઝ ડેડ ! આમ પણ મારી પરિક્ષાના દિવસો નજીક આવી રહ્યા છે અને આ મમ્મીને સાફવાફ કરવાનું કામ મારાથી નહીં થાય.
મોક્ષા ઃ પપ્પા – તમે નિશ્ચિંત રહો. બધુ ઠીક થઈ જશે.
(મોક્ષા અને વિધિના વિચારોને જાણીને સુશીલાને પહેલી વખત મોક્ષા ઉપર પોતાની દિકરી જેવો પ્રેમ આવવા લાગ્યો. મોક્ષા પણ મન લગાવીને પોતાની સાસુની સેવા કરવા લાગી. સુશીલા પણ કંઈ કામ હોય તે સહજતાથી મોક્ષાને કહેવા લાગી. મોક્ષા અને સુશીલા હવે મનની વાતો એકબીજાને કહેવા લાગ્યા. આ પ્રમાણે સાસુ વહુંમાં થોડી નજીકતા વધવા લાગી.)
મોક્ષા દ્વારા કરેલા પ્રેમપૂર્ણ વ્યવહારે સુશીલાના આક્રોશને પ્રેમમાં બદલી દીધો, કેમ કે મોક્ષાને પોતાની માં પાસેથી એજ હિતશિક્ષા મળી હતી કે બાહ્ય બધી પ્રતિકૂળતાઓને દૂર કરવાની તાકાત જો પૈસામાં છે તો અત્યંતર સમસ્ત પ્રતિકૂળતાઓને દૂર કરવાની તાકાત પ્રેમમાં છે.
આ પ્રમાણે પ્રેમપૂર્વક વાતાવરણમાં સાત દિવસ કેવી રીતે વીતી ગયા ખબર જ ન પડી. આઠમા દિવસે સુશીલાનું પ્લાસ્ટર નીકળી ગયું. ડૉક્ટરે માલીશ કરવાનું કહ્યું. મોક્ષાએ આ સેવાનો પણ સહર્ષ સ્વીકાર કરી લીધો અને મન લગાવીને ત્રણે ટાઈમ સુશીલાના પગની માલીશ કરવા લાગી. એક દિવસ મોક્ષા સુશીલાના પગે માલીશ કરી રહી હતી ત્યારે...
સુશીલા : મોક્ષા ! આજે તો હું આખો દિવસ કંટાળી જઈશ. આજ આખો દિવસ પાવર આવવાનો નથી. હવે બપોરે ટાઈમ પાસ કેવી રીતે થશે ? ખબર નહીં?
મોક્ષા ઃ મમ્મીજી ! એક કામ કરોને ! હું આમ પણ હમણાં સામાયિક લેવાની છું. તમે પણ મારી સાથે
સામાયિક લઈ લો.
94