________________
૨૪
શ્રી સંવેગ રંગશાળા ગ્રંથને ગુજરાતી અનુવાદ : દ્વાર પહેલું માન હોય, કે જે ઘણા લાંબા કાળ સુધી દુઓને વેઠીને મહા મુશીબતે પામેલા કોડ સુવણને એક કાકિણી (કેડી) માટે ગુમાવે? (૩૪૧)
વળી આ સંસારમાં જીવને ધર્મ, અર્થ, કામ અને મોક્ષ એ ચાર પુરુષાર્થ ( સાધ્ય) હોય છે. તેમાં પણ શેષ (ત્રણ) પુરુષાર્થની સિદ્ધિમાં હેતુરૂપ એક ધર્મ જ શ્રેષ્ઠ છે. (૩૪૨) છતાં પ્રચુર મદિરાના રસનું પાન કરનારા (પાગલ) મનુષ્યની જેમ મિથ્યાત્વરૂપી અંધકારના સમૂહમાં મુંઝાયેલે જીવ તે ધર્મને યથાસ્થિત (યથાર્થ) રૂપે જાણી શક્તો નથી. (૩૪૩) તેથી હે મહાયશસ્વી ! મિથ્યાત્વનાં સર્વ કાર્યો (કરણી)ને ત્યાગી તું એક માત્ર શ્રી જિનેશ્વરને જ દેવ અને મુનિઓને ગુરુ તરીકે સ્મરીને (માનીને). પ્રાણીવધ, મૃષાવાદ, અદત્તાદાન, મૈથુન અને પરિગ્રહના પાપને છોડી દે! આ પાપને છોડવાથી જીવ ભવભયથી મુક્ત થાય. છે. (૩૪૪-૩૪૫) આનાથી શ્રેષ્ઠ અન્ય ધર્મ ત્રણ ભુવનમાં પણ નથી અને આ ધર્મથી રહિત (9) કઈ રીતે મોક્ષસુખને પામતા નથી. (૩૪૬) માટે સારરહિત અને અવશ્ય વિનાશી એવા શરીરનું માત્ર ધર્મ (આત્મગુણ) ઉપાર્જન સિવાય અન્ય કેઈ ફળ નથી. (૩૪૭) વળી ઉગ્ર પવનથી અફળાયેલા પદ્મિનીના પત્રના છેડે લાગેલા પાણીના બિંદુની જેવા અસ્થિર એવા આ જીવિતનું પણ ધર્મોપાર્જન વિના (બી) કેઈ ફળ નથી. (૩૪૮) (તેમાં પણ) સર્વવિરતિથી વિમુખ મનુષ્ય આ ધર્મની પ્રતિપૂર્ણ પ્રાપ્તિ કરવા શક્તિમાન થતું નથી અને એની પ્રાપ્તિ વિનાનો જીવ મેક્ષને પામતો નથી. (૩૪૯) વળી તેના (મેક્ષના) અભાવે સઘળા કલેશના લેશ વિનાનું, એકાન્તિક, આત્યંતિક અને અનંત-એવું સુખ અન્યત્ર સંભવિત નથી. (૩૫૦) એ રીતે એવા પ્રકારના સુખવાળા મેલને મેળવવા જે તું ઈચ્છે છે, તે જિનદીક્ષારૂપી નૌકાને ગ્રહણ કરીને સંસાર સમુદ્રને તરી જા. (૩૫૧) એ પ્રમાણે (ચારણ મુનિએ) કહેવાથી હર્ષવશ ઉછળતી રેમરાજીવાળા અને ભક્તિથી નમ્ર બનેલા તે તે મુનિવરની પાસે દીક્ષા લીધી. (૩૫૨) પછી સકળ શાસ્ત્રોને ભણેલે, (ગુરુમુખે) સાંભળીને બુદ્ધિથી સર્વ પરમાર્થ (ત)ને પામેલે, છ જવનિકાયની રક્ષામાં તત્પર, ગુરુકુળવાસમાં રહેતે, વિવિધ તપશ્ચર્યાને કર તું, ગુરુ, લાન, બળ વગેરેના ઉપચાર વૈયાવચ્ચ)માં વર્તતે, પિતાના પૂર્વ દુશ્ચરિત્ર(પાપ)ને નિંદ, નવા નવા ગુણની પ્રાપ્તિ માટે અતિ ઉદ્યમ કરતે અને વિશેષતા પ્રશમરૂપી અમૃતથી કષાયરૂપી અગ્નિને શાન્ત કરતો, ઈન્દ્રના સમૂહને વશ કરનારે, તું લાંબે કાળ પ્રવજ્યાને પાળીને અને અંતે અનશન સ્વીકારીને (મરીને) સૌધર્મકલ્પમાં દેવ થયે. (૩૫૩ થી ૩૫૬) તે સુરસુંદરી ( વિદ્યાધરી) પણ તે દિવસથી માંડીને દીક્ષાનું પાલન કરીને–પૂર્વના સ્નેહના કારણે (ત્યાં) તારી દેવી તરીકે ઉત્પન્ન થઈ. (૩૫૭) અને (ત્યાં) મારી સાથે તેને કોઈ અપૂર્વ પ્રતિબંધ (રાગ ) . તેથી ક્ષણ પણ વિયેગના દુઃખને સહન નહિ કરતા આપણે કાળ પસાર થયે. (૩૫૮) પછી ચવન સમયે તું મને કેવલજ્ઞાની પાસે લઈ ગયે અને ત્યાં કેવલી ભગવાનને પૂર્વભવે