________________
૪૫૦
શ્રી સંગ રંગશાળા ગ્રંથનો ગુજરાતી અનુવાદ : ઢાર ચોથું મિત્ર મળ્યો. ત્યાંથી તે તેની જ સાથે ટંકણદેશમાં પહોંચે. (૮૦૯૫) અને ત્યાંથી બે બળવાન બોકડાઓને લઈને બંને સુવર્ણભૂમિએ જવા ચાલ્યા. દૂર પહોંચ્યા પછી રુદ્ર ચારુદત્તને કહ્યું કે-હે ભાઈ અહીંથી (આગળ) જઈ શકાતું નથી, માટે આ બોકડાઓને હને-રોમને અંદર રાખીને (ચામડીને ઉલટી કરીને) તેની કથળીઓ બનાવવી પડે છે (૮૦૯૬-૯૭) અને શસ્ત્રને લઈને તેમાં પિસવું પડે છે, કે જેથી માંસની આશાએ ભારડ પક્ષીઓ તેને ઉપાડીને સુવર્ણભૂમિમાં મૂકે છે. (૮૦૯૮) (એ રીતે) ત્યાં પહોંચેલા આપણને ઘણી સેનાની પ્રાપ્તિ થશે. તે સાંભળવાથી પ્રગટેલી કરુણ (અથવા દુર્ગછા)વાળા ચારુદારે કહ્યું કે-ના, ના, એવું ન બોલ! હે ભદ્ર! આવું પાપ કોણ કરે ? જીવહિંસાથી મળનારું ધન મારા કુળમાં પણ ન થાઓ! (૮૦૯૯-૮૧૦) યુકે કહ્યું કે હું મારા બેકડાને નિશ્ચિત હણીશ! એમાં તારે શું? તેથી ચારુદત્ત ઉદ્વિગ્ન મન કરીને (મૌન) રહ્યો. (૮૧૦૧) પછી અતિ નિર્દય મનવાળા રુકે બેકડાને હણવા માંડે, ત્યારે ચારુદત્ત બેકડાના કાન પાસે બેસીને પાંચ અણુવ્રતના સારભૂત શ્રી પંચપરમેષ્ટિ નમસ્કાર સંભળાવ્યો અને તેના શ્રવણથી શુભ ભાવે મરીને બોકડો દેવ થયો. (૮૧૦૨-૨) પછી તે રુદ્ર શીધ્ર તે ખાલમાં (ચામડીમાં) ચારુદત્તને પૂરીને સ્વયં બીજા બેકડાની ચામડીમાં પેઠે (૮૧૦૪) તે પછી માંસની લાલચથી ભારંડોએ બંનેને ઉચકયાં, પણ જતા પક્ષીઓને પરસ્પર યુદ્ધ થવાથી ચારુદત્ત બે (ભારંડેની) ચાંચમાંથી કઈ રીતે પાણી ઉપર પડે અને ચામડીને શસ્ત્રથી ચીરીને ગર્ભથી નીકળે તેમ તે બહાર નીકળ્યો. (૮૧૦૫-૬) (એમ) (પાઠ૦
અસિઠક) દુર્જનની સંગતિથી તે એવાં સંકટોને પામ્યા. હવે શિષ્ટની સંગતથી જે . રીતે તે લક્ષ્મીને પામ્યો, તે રીતિ સાંભળો. (૮૧૦૭) પછી તે જળને તરીને તે નજીકમાં રહેલા રનદ્વીપમાં ગયો અને તેને જોતો તો પર્વતના શિખર ઉપર ચઢ. (૮૧૦૮). ત્યાં કાઉન્સંગમાં રહેલા અમિતગતિ નામના ચારણ શ્રમણને જોઈને હર્ષથી રોમાંચિત શરીરવાળા તેણે વંદન કર્યું. (૮૧૦૯) કાઉસ્સગને પારીને ધર્મલાભ આપતાં મુનિએ કહ્યું કે હે ચારુદત્ત ! તું આ પર્વત ઉપર કેવી રીતે આવ્યો? (૮૧૧૦) હે મહાયશ! કેમ (તને) યાદ નથી ? કે-પૂર્વે ચંપાપુરીમાં વનમાં ગયેલા તે જે શત્રુથી બંધાયેલા મને છોડાવ્યા હતા, (૮૧૧૧) તે હું કેટલાક દિવસે વિદ્યાધરની રાજ્યલક્ષમીને ભેળવીને અને પછી પ્રવજ્યા સ્વીકારીને અહીં આતાપના લઈ રહ્યો છું. (૮૧૧૨) જ્યારે અમિતગતિ મુનિ એ વગેરે બોલતા હતા, ત્યારે કામદેવ જેવા રૂપવાળા બે વિદ્યાધરકુમારો આકાશ માંથી (ત્યાં) નીચે ઊતર્યા. (૮૧૧૩) તેઓ સાધુને વાટીને અને ચારુદત્તના પગમાં પડીને, બે હસ્તકમળને લલાટે જોડીને ભૂમિ ઉપર બેઠ. (૮૧૧૪) એ સમયે મણિમય મુગટ પહેરેલા મરતકને નમાવતા એક દેવ આવ્યો, તેણે પહેલા ચારુદત્તને અને પછી મુનિને પણ વાંધા. (૮૧૧૫) તેથી વિસ્મત થયેલા વિદ્યાધરેએ દેવને પૂછયું કે-અહો! તું સાધુને છોડીને (પહેલા) ગૃહસ્થના પગમાં કેમ પડે? (૮૧૧૬) દેવે કહ્યું કે