Page Text
________________
પૂ. દાદાગુરુની સેવામાં રહેતા, પણ તેમનું સ્વાથ્ય લથડેલું રહેતું. વિ. સં. ૧૯૮૯– ૮૦ પછી આઠ વર્ષ તેઓ પ્રાયઃ બીમાર રહ્યા હતા. તેમના ઉપચાર માટે જ્યારે અમદાવાદમાં શહેર બહાર શેઠ હઠીસીંગ કેસરીસીંગની વાડીમાં રહેવાનું થયું, ત્યારે તેઓ દરરોજ સવારે પૂ. દાદાગુરુજી, પૂ ગુરુજી અને મુનિ શ્રી મહોદયવિજયજી મ. વગેરે સર્વની પ્રતિલેખના કરવી, આહાર-પાણી લાવવાં, વગેરે કરી શહેરમાં જૈન વિદ્યાશાળાએ વ્યાખ્યાન આપવા જતા. પુનઃ તેઓ વાડીએ આવી દૂર દૂરના બંગલાએમાંથી આહાર–પાણી લાવતા અને એકલા હાથે સર્વની પૂર્ણ સેવા ભક્તિભાવથી કરતા. ગરમી કે ઠંડી, ભૂખ કે તૃષા, ઊંઘ કે ઊજાગરણ, કંઈ પણ ગણ્યા વિના તેઓનો સતત ભક્તિ કરવાને સ્વભાવ હતો. છેલ્લે સં. ૧૯૮૭-૮૮ માં મુનિ શ્રી વધુ બીમાર રહ્યા અને ઉપચાર માટે મહિનાઓ સુધી નરોડા, તથા શહેર બહાર તેમને જ્યારે સોસાયટીઓમાં રાખ્યા, ત્યારે પણ તેઓએ સાથે રહીને સતત આરાધના કરાવી હતી. આવા તે અનેક પ્રસંગે નેધપાત્ર છે. પિતાના કે પરાયાના ભેદ વિના નાના કે મોટા, શિવે કે ગુરુભાઈઓ, વૃદ્ધો કે માંદા, સૌની સેવામાં તેઓ ૨ા રહેતા. પરસમુદાયના અલગ પડી ગયેલા મુનિઓ પણ પૂ. દાદાગુરુની નિશ્રામાં આવતા અને છેક અંતકાળ સુધી તેઓને તેઓ આરાધનાદ્વારા નિમણુ કરાવતા. પિતાના નાના ગુરુભાઈઓ-મુનિ શ્રી દેવેન્દ્રવિજયજી મ. મુનિ શ્રી વિચક્ષણવિજયજી મ, મુનિ શ્રી અરુણવિજયજી મ. તથા પોતાના શિષ્યો મુનિ શ્રી મહેદયવિજયજી મ., મુનિ શ્રી કુમદવિજયજી મ. અને મુનિ શ્રી મૃગાંકવિજયજી મ.ની પણ અનુમોદનીય સેવા તેઓએ કરી હતી. પરસમુદાયના મુનિ શ્રી પ્રકાશવિજયજી મ. મુનિ શ્રી નંદનવિજયજી મ. અને મુનિ શ્રી મહેદયસાગરજી મ. વગેરેની પણ સેવામાં તેઓને નંબર મુખ્ય હતો. સમુદાયમાં કોઈ પણ સાધુની સેવાને તેઓ ગુરુસેવા માનીને કરતા, કે જેથી તેઓ ગુરુકૃપાનું પાત્ર બન્યા હતા. આ સેવાગુણ પૂની અને ગુરુઓની સેવામાં તે શું ખામી રાખે ? પિતાના ગુરુ પૂ. આચાર્ય શ્રી વિજય મેઘસૂરીશ્વરજી મ. તો છેલ્લા ૧૦-૧૨ વર્ષ લગભગ અસ્વસ્થ રહ્યા હતા અને તેઓશ્રીની સેવા પૂર્ણભક્તિથી છેક સુધી કરીને અંતિમ નિર્ધામણામાં પણ તેઓ સહાયક બન્યા હતા. આ નૈષ્ઠિક સેવા ગુણથી તેઓ અખંડ ગુરુકુળવાસમાં રહી શક્યા હતા. વડીલેને છેડીને અલગ વિચરવાને વિચાર પણ તેઓએ કદી કર્યું ન હતું.
નિરભિમાનતા–લઘુતા-આવી સેવાવૃત્તિ છતાં કદી તેઓને અહંતા કે મહત્ત્વાકાંક્ષા સ્પશી શકી ન હતી. પદસ્થ અને અધિકારી છતાં કદાપિ કે પ્રસંગમાં પિતે આગળ આવવા માટે તૈયાર ન હતા. જાણવા પ્રમાણે વર્ષો સુધી ગુરુઓની પ્રેરણું છતાં તેઓએ વ્યાખ્યાન કર્યું ન હતું. આખરે વડીલેની દઢ આજ્ઞાને વશ થડા વર્ષો વ્યાખ્યાન કર્યું હતું અને શિષ્ય તૈયાર થતાં જ તે છેડી દીધું હતું. શ્રેતાઓ કહે છે કે
| SR No. | 006043 |
| Book Title | Samveg Rangshala Mahagranth Gujarati Anuwad |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Bhadrankarsuri |
| Publisher | Mahavir Jain S M P Sangh |
| Publication Year | 1987 |
| Total Pages | 636 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 20 MB |