________________
૩૬૦
શ્રી સવેગર ગશાળા પ્રથના ગુજરાતી અનુવાદ : દ્વાર ચાથું
છે, તો પણ ( મનુષ્ય ) બન્ને દ્વારા બીજાને ઠગવામાં મુખ્ય વેષ ભજવનારી ચતુર વાણી વડે પાપમાં પ્રવૃત્તિ કરે છે, તે કારણે આને જુદું' (પણ) કહેલું છે. (૬૪૩૯-૪૦) (માયામૃષાવચન) ભેાળા મનુષ્યેાનાં મનરૂપી હરણેાને વશ કરવાની જાળ, શીયળરૂપી વાંસની ઘટાદાર શ્રેણીના (નાશક) ફળનો પ્રાદુર્ભાવ, જ્ઞાનરૂપી સૂર્યનું અસ્તાચળગમન (અસ્તમન), મૈત્રીનુ' નાશક, વિનયનું ભંજક અને અકીર્તિનું કારણ છે, તે કારણે દુર્ગતિથી વિમુખ ( ડરેલા) બુદ્ધિમાન કોઈ રીતે (તેને) આચરતો નથી. (૬૪૪૧-૪ર) અને વળી (ભલે !) મસ્તકથી પવ તને તોડા, ખડ્રગની તીક્ષ્ણ ધારના અગ્રભાગને ચાવેા, વલિત અગ્નિની શિખાનું પાન કરે, આત્માને કરવતથી ચીરેા, સમુદ્રના પાણીમાં ડૂબે। કે યમના મુખમાં પૈસેા, વધારે કહેવાથી શું ? ( એ બધું કરે પણ) નિમેષ માત્ર કાળ (જેટલું) પણ માયામૃષાવાદ ન કરે ! (૬૪૪૩-૪૪) કારણ કે-મસ્તકથી પવતને તોડવા વગેરે કાર્યોં સાહસ ધનવાળા (સાસિક) ધીરપુરુષાને કેઈ વાર અદૃશ્ય સહાયના પ્રભાવે અપકારક થતાં નથી. જો અપકારી થાય, તો પણ તે એક જ જન્મમાં (થાય છે) અને કરેલુ. માયામેષ તો અન'ત ભવે। સુધી ભય'કર ફળ આપે છે. (૬૪૪૫-૪૬) જેમ ખટાશથી દૂધ, અથવા જેમ સુરાખારથી પૉંચગવ્ય (ગાયનુ દૂધ વગેરે પાંચ ) નિષ્ફળ થાય ( બગડે) છે, તેમ માયામૃષાયુક્ત ધ'ક્રિયા પણ નિષ્ફળ થાય છે. (૬૪૪૭) તપને તપેા, શ્રુતને ભણા, વ્રતોને ધારણ કરેા તથા ચિરકાળ ચારિત્રને પાળા, તો પણ જે તે માયામૃષાયુક્ત છે, તો ગુણકારક થશે નિડે. (૬૪૪૮) એક જ પુરુષના માયામૃષાવાદી અને અતિ ધાર્મિક એમ (પરસ્પર) વિરુદ્ધ બે નામેા ભેાળા મનુષ્યાને પણ નિશ્ચે અશ્રદ્ધેય બને છે. (૬૪૪૯) તેથી આત્મહિનો ગવેષક બુદ્ધિમાન એવેા કેશુ હોય કે શાસ્ત્રમાં જેના ઘણુા દેાષા સભળાય છે, તે મામૃષાને કરે ? (૬૪૫૦) છતાં જો દુર્ગાંતિમાં જવાનું મન છે, તે તે(અઢાર)માં શેષ પાપસ્થાનકો (કરતાં) એક જ છતાં માયામૃષા નિચે ત્યાં લઇ જવાની ક્રિયામાં સમથ છે. (૬૪૫૧) એમ જે માયામૃષા એકાન્તે બહુ દેખવાળું ન હેાત, તે પૂ મુનિએ (અપએસ =) વિના દ્વેષે મેટા અવાજે આ રીતે (તજવાનુ` ) કહેન નહિ. (૬૪પર) એમ છતાં જે મુલેાકને માયાતૃષાથી પાડીને (ગીને) ખાય (લૂટ) છે, તે ત્રણ ગામેાની વચ્ચે રહેનારા ફૂટ તપસ્વીની જેમ શાચ કરે છે. (પસ્તાય છે.) (૧૪૫૩) તે આ પ્રમાણેમાયામ્રષાના દોષ વિષે ફ્રૂટ તપસ્વીના પ્રબંધ-ઉજ્જયિની નગરીમાં અત્ય’ત ફ્રૂટ-કપટનેા વ્યસની અઘાર શિવ નામનેા મહા તુચ્છ બ્રાહ્મણ હતા. (૬૪૫૪)ઈન્દ્રજાળિ યાની જેમ માયાથી લેાકેાને ઠગવાની પ્રવૃત્તિ કરતા અને એથી લેાકેાએ નગરમાંથી કાઢી મૂકેલા, તે અન્ય દેશમાં ગયા. (૬૪૫૫) ત્યાં પણ હલકા વિટલેાકોની સાથે ભળી ગયેલા સ્મૃતિ સષ્ટિ (વિરેાધી) આશયવાળા તેણે ( પાઠાં॰ તે=) તેઓને કહ્યું કે–જો તમે મારી સેવા કરે, તેા હું સાધુ થઇને નિશ્ચયથી લેાકેાનાં સાચાં ધનનાં સ્થાનેને જાણીને તમને કહું, પછી તમે પણ સુખપૂર્ણાંક તેને ચેરે! (૬૪૫૬-૫૭) વિલેાકેાએ એ સવ