________________
ગંગદત્તને પ્રબળ
---------------
--
કરીને પછી ઈક્તિ પ્રયજનને આચરજે, અન્યથા વિસ્ત્રોતસિક (દુષ્યનાદિ) પણ થાય, કારણ કે-(જ્ઞાનીઓએ) આ અનશનને બહુ વિદનેવાળું કહ્યું છે. (૪૧૪૦) એમ તેને ઘણું સમજાવ્યું, તે પણ તેમની વાણને અવગણીને અને સ્વછંદી તે અનશનને સ્વીકારીને, પર્વતની શીલા ઉપર બેઠે. (૪૧૪૧) પછી તેવા ધ્યાનમાં રહેલા, દુષ્ટ ભેગને રોધ કરનારા અને અનશનમાં રહેલા (પણ) તેને જે વીત્યું, તે હવે સાંભળે ! (૪૧૪૨) તમાલના ગુચ્છા સરખા અતિ મનોહર કેશકલાપથી શોભતી, શરદપૂર્ણિમાનાં ચંદ્રસમાન મુખની કાન્તિથી દિશાઓને પણ ઉજજવળ કરતી, નિર્મળ કિરણવાળા મેતીના હારથી શોભતાં સ્થૂલ સ્તનવાળી, સારી રીતે જડેલાં સુંદર મણિઓના કંદોરાથી શોભતા જઘનવાળી, કેળની જેમ અનુક્રમે સ્થૂલ, ગેળ અને મનહર એવી દેદીપ્યમાન બે જઘવાળી, પગમાં પહેરેલાં કેમળ રણઝણાટને કરતાં ઝાંઝરથી રમણીય, અત્યંત વિચિત્ર મેઘા મૂલ્યનાં શ્રેષ્ઠ દુકુલ વસ્ત્રોથી સજજ અને કલ્પવૃક્ષનાં પુપની સુગંધથી આવેલા ભમરાઓની શ્રેણીથી શ્યામ દેખાતી, એવી સુંદર-મનહર અનેક યુવતીઓથી પરિવરેલે અનંગકેતુ નામે અતિ પ્રસિદ્ધ વિદ્યાધર રાજાને પુત્ર શાશ્વત ચૈત્યોની યાત્રા કરીને પોતાના ઘર તરફ જતે, મુનિને અનશનમાં રહેલા જાને ત્યાં ભૂમિ ઉપર ઉતર્યો. (૪૧૪૩ થી ૪૮) પછી અતિ ઘણું ભક્તિના સમૂહથી પ્રગટેલા રોમાંચવાળે તે ગંગદત્તમુનિની દીર્ધકાળ સ્તુતિ કરીને સ્ત્રીઓ સહિત પિતાના નગરમાં ગયે. (૧૪) સાધુ (ગંગદત્ત) પણ સ્ત્રીઓના મનને હરવામાં સમર્થ એવું તે વિદ્યાધરનું શ્રેષ્ઠ સૌભાગ્ય જેઈનૈ ભાંગેલા મનવાળે આ પ્રમાણે વિચારવા લાગે કે-(૪૧૫૦) આ મહાત્મા સ્ત્રીઓના સમૂહથી પરિવરેલે આ રીતે લીલા કરે છે અને પાપકમી હું તે તે કાળે સ્ત્રીઓથી તે રીતે પરાભવ પામ્ય (૪૧૫૧) તેથી મારા નિરર્થક જીવનને અને દુષ્ટ મનુષ્યજન્મને ધિક્કાર હો! કે જે અખંડ દેહવાળો પણ હું તે રીતે વિડંબનાને પામે. (૪૧૫૨) એમ કુવિકલ્પને વશ પડેલે તે બે કે-જે આ સાધુપણાનું (કંઈ) ફળ હોય, તે હું આગામી જન્મમાં આના જે (સૌભાગી) થાઉં. (૪૧૫૩) એ નિયાણને બંધ કરીને મરેલો તે મહેન્દ્રકલ્પમાં શ્રેષ્ઠ દેવ થયે અને ત્યાં વિષયને જોગવીને તથા આયુષ્ય પૂર્ણ થયે ચ્યવને, પૃથ્વીના તિલકભૂત ઉજજૈની નગરીમાં શ્રી સમરસિંહ રાજાની સમા નામની ભાર્યાની કુક્ષિમાં પુત્રપણે ઉત્પન્ન થયે. શ્રેષ્ઠ સ્વપ્ન વડે (ગર્ભની ઉત્તમતાને) સૂચવતે અને નિરોગી તે ઉચિત સમયે જન્મે. (૪૧૫૪ થી ૫૬). તેના વધામણા , સમય થતાં તેનું રણશર નામ સ્થાપ્યું અને પછી ક્રમશઃ શ્રેષ્ઠ યૌવનને પામે. (૪૧૫) ત્યારબાદ પૂવે (નિયાણુથી) મેળવેલા અમર્યાદ ઉગ્ર સૌભાગ્યને પામેલે તે જ્યાં જ્યાં ભમે છે, ત્યાં ત્યાં તેના ઉપર કટાક્ષ ફેંકતી, કામને પરવશ બનેલી, બહ હાવભાવ, (સ્ત્રીઓના વિકારી ચાળારૂપ) વિશ્વમ અને વિલાસથી ક્રીડા કરતી તેમજ નિર્લજજ બનેલી, એવી સ્ત્રીઓનાં બીજા સર્વ કાર્યો અટકી જાય છે. (અર્થાત્ તેને જોઈને કામથી પીડાતી સ્ત્રીઓ વિવિધ ચાળા કરતી ઘરને ધંધે પણ ભૂલી જાય છે.) (૪૧૫૮)