________________
સાધુને વસતિ આપવાથી થતા લાભ
૧૨૯ થાય છે. (૨૨૮૯ થી (૧) વળી તેમના રહેવાથી તે વસતિમાં થતા ધર્મના મહિમાથી જ તેને (વસતિદાતાને) પાપથી થનારા દે થતા નથી અને સદુધર્મથી થનારા વિવિધ પ્રકારના મોટા ઉપકારો થાય છે. જેવા કે-અત્યંત અનુરાગવાળી પત્ની, પુત્ર સપુત, પરિવાર સારે વિનીત વગેરે તથા ચતુરંગ સેના વગેરે (તે તે વસતિના) દાતાની ભૂમિકાને અનુરૂપ લાભે થાય છે. (૨૨૨-Ö) સંસારનાં સુખોની આકાંક્ષાથી મુક્ત, એક માત્ર મેક્ષસુખના લક્ષ્યવાળા મહાનુભાવ (પ્રભાવશાળી ) એવા સુવિહિત સાધુઓને જે આ ભવમાં ઘાસની બનાવેલી જીણું ઝુંપડીના પણ ખૂણામાં રહેઠાણ આપે છે, તે મેલથી ભરેલા ( માનવીય ) શરીરરૂપી પાંજરાને તજીને, અન્ય જન્મમાં મણિમય દેદીપ્યમાન મેટી ભીની કાતિના વિસ્તારથી ચિત્તમાં રતિને પ્રગટાવનારા અતિ વિશાળ, સેંકડો પુતળીઓ અને (માઢવ= ) ઝરુખા અને વરંડા (કિલા)થી શોભતા વિચિત્ર મણિથી જડેલા, હજારે મોટા થાંભાથી ઉંચા, રત્નથી જડેલી ભૂમિનળવાળા, રત્નો અને
( સુંદર કિરણોના સમૂહથી નિરંતર ( સદાય) પૂર્ણ પ્રકાશવાળા, ગગનમાં પહોંચેલા છેડાવાળાં (અતિ ઉંચા) તેરણાથી મનને આનંદ આપનારા, ઉડતા ઉજ્જવળ ધ્વજ પટની શ્રેણિથી શોભતા, અતિ રમ્ય, આરાની સાથે જ તેના અમલ માટે) ત્વરાવાળા અનુરાગી સેવક દેવાથી ભરેલા, નેત્રને (ક્ષત્ર) ઉત્સવરૂપ ક્રીડા (લીલા) કરતી અપ્સરાઓથી ભરેલા, શ્રેષ્ઠ રત્નનાં, સુવર્ણનાં અને મણિમય, એવાં શયન, આસને, છત્ર, ચામરે અને કળશવાળા તથા પંચવર્ણનાં મણિ, રત્ન, પુષ્પ અને દિવ્ય વચ્ચેથી સમૃદ્ધ, ઈચ્છાની સાથે જ તુર્ત સઘળા અનુકુળ પદાર્થો મળી રહે તેવા, સર્વોત્તમ વિમાનમાં મહદ્ધિક દેવ થાય છે. (૨૨૪ થી ૨૩૦૧) પુનઃ ત્યાંથી અવીને શ્રેષ્ઠ સૌભાગ્ય અને રૂપવાળે, મનુષ્યના મન અને નેત્રને આનંદ દેનારે, નિરૂપક્રમી, લાંબા, નિરંગી આયુષ્યવાળો લાવથી પવિત્ર શરીરવાળે, બંદીજનથી ગવાતા ગુણોના સમૂહવાળે, મણિ-સુવર્ણ-રત્નનાં શયન-આસનથી યુક્ત પ્રસાદતળમાં લીલા (ક્રીડા) કરતે, મનઈચ્છિત ભાની પ્રાપ્તિવાળ, મહા વૈભવશાળી, સર્વ અતિશયોને ભંડાર, સર્વ દિશામાં વિસ્તૃત યશવાળ, પુણ્યાનુબંધી પુણ્યવાળે અને સંપૂર્ણ છ ખંડ પૃથ્વીને ભેગી, એ આ મનુ ગેલેકમાં ચક્રવતી થાય છે, અથવા અખંડ મંડલવાળો (માંડલિક) રાજા થાય છે, અથવા તેને અમાત્ય કે નગરશેઠ, અથવા સાર્થવાહ કે મોટા ધનવાનને પુત્ર થાય છે. ધન્યાત્મા તે ત્યાં શ્રેષ્ઠ ચારિત્રગુણને પામીને તે જ ભવે, અથવા ત્રણ કે સાત ભવેમાં નિયમ કર્મક્ષય કરીને શીધ્ર મોક્ષને પણ પામે છે. (૨૩૦૨ થી ૭) એમ સાધુઓને ભાવપૂર્વક વસતિ દેવાથી નિષ્કલંક અને વાંછિત પૂરવામાં તત્પર, એવું રાજા થવાનું પુણ્ય બંધાય તેમાં શું આશ્ચર્ય ? (૨૩૦૮) આશ્ચર્ય તે પુનઃ તે છે કે--અધમ ગતિ પામેલે, પ્રમાદરૂપ મદિરાથી મૂઢ અને મુગ્ધ પણ કુરુચંદ્ર અનિચ્છાએ પણ સાધુઓને વસતિ આપવાથી નિત્ય સાધુઓનાં દર્શન કરતાં તેઓ પ્રત્યે લેશ રાગ થવાથી જાતિસ્મરણજ્ઞાનને પામીને સ્વયમેવ પ્રતિબંધ પામે. (૨૩૦૯–૧૦) તે આ પ્રમાણે -
૧૭