Page Text
________________
ક્ષુલ્લક મુનિને પ્રબંધ સમ્યકત્વને સ્વીકાર્યું (૭૭૯) પુનઃ અતિ હર્ષના સમૂહથી રોમાંચિત કેહવાળે તે ગુણાકર ઉચિત પ્રસંગને પામીને, જગદ્ગુરુને પ્રણામ કરીને, આ પ્રમાણે કહેવા લાગ્યા કે–હે ભગવંત! કહે, પૂર્વ જન્મમાં હું કોણ હતો? આ વિષય જાણવામાં મને અતિ કુતૂહલ (તીવ્ર ઈચ્છા) છે. (૭૮૦–૭૮૧) તે પછી જગત્રભુએ તેને હિતકર જાણીને રૌદ્ર (રુદ્ર) નામે ક્ષુલ્લક(સાધુ)ને ભવ, વગેરે સઘળે તેને પૂર્વ (ભન) વૃત્તાન્ત વિસ્તારથી કહ્યો. (૭૮૨) એ પ્રમાણે સાંભળીને ભયથી વ્યાકુળ મનવાળે અને પ્રગટેલા ગાઢ પશ્ચાત્તાપવાળા તે બે, હે નાથ ! આ પાપનું શું પ્રાયશ્ચિત્ત હોય? (૭૮૩) જગદ્ગુરુએ કહ્યું, હે ભદ્ર! સાધુઓ પ્રત્યે બહુમાન વગેરે કરવા સિવાય બીજી રીતે આ વિષયમાં શુદ્ધિ નથી. (૭૮૪) તેથી ભયંકર સંસારથી ભય પામેલા તેણે પાંચસે સાધુઓને વંદન કરવું, વગેરે વિનયકર્મ કરવાને અભિગ્રહ લીધે (૭૮૫) અને યક્ત રીતે તે તેને પાળવા લાગ્યા. જે દિવસે પૂરાં પાંચસે સાધુને વેગ ન મળે, તે દિવસે તે ભજન કરતું નથી. (૭૮૬) એમ છે મહિના અભિગ્રહને પાળીને તે પછી દેહની સંલેખના પૂર્વક મરીને પાંચમા (બ્રહ્મ) દેવલેકમાં દેવપણે ઉત્પન્ન થયે. (૭૮) ત્યાં પણ અવધિજ્ઞાનના બળે ભૂતકાળને વૃત્તાન્ત જાણુને, તીર્થકરે અને સાધુઓની વન્દના વગેરે પ્રવૃત્તિ કરતે તે દેવપણાને પૂર્ણ કરીને, ત્યાંથી
વીને, ચમ્પાપુરીમાં રાજા ચંદ્રરાજના પુત્રપણે જમે. (૭૮૮-૭૮૯) તે બુદ્ધિમાન ત્યાં પણ પૂર્વભવે સાધુઓ પ્રત્યે દઢ પક્ષપાતપણાથી (પૂજ્યભાવથી) મુનિઓને જોઈને જાતિ
મરણજ્ઞાનને પામ્યા અને સંતોષને અનુભવવા લાગે (૭૯૦) તેથી જ માતા-પિતાએ તેનું પ્રિયસાધુ નામ પાડ્યું, પછી તરુણપણાને પામેલા તેણે પ્રવજ્યા સ્વીકારી. (૯૧) ત્યાં પણ સમસ્ત તપસ્વી લેકની વિશ્રામણા વગેરે કરવામાં તત્પર, વિવિધ અભિગ્રહો સ્વીકારવાના એક લક્ષ્યવાળે અને અપ્રમાદી તે પર્ય-તે સંલેખના કરીને, અનુક્રમે શુક્ર (સહસ્ત્રાર) વગેરે દેવલોકનાં દૈવી સુખેને અનુભવીને, યાવત્ સર્વાર્થસિદ્ધમાં સર્વોત્કૃષ્ટ સુખ ભેગવીને, અહીં મનુષ્યભવને પામેલે પ્રત્રજ્યા સ્વીકારીને, નિરવદ્ય આરાધનાના વિધિને પાળતે, તે મેહરૂપી યોદ્ધાને પરાભવ કરીને, સંસારના નિમિત્તભૂત કર્મોના અંશેને તેડીને, અસુર-સુરેએ કર્યો છે મહિમા જેને એ હિમ સમાન ઉજ્વલ શિવપુરને (સિદ્ધ શિલાને) પાપે. (૭૯૨ થી ૭૯૫) એમ કુલકની જેમ પ્રવ્રજ્યાને પામેલા અને દક્ષ એવા પણ પ્રમાદી સાધુઓ આરાધનાના વિધિને પાળી શક્તા નથી. (૯૬) વળી આ ક્ષુલ્લક જેમ પાળ્યું. તેમજ જેઓ પ્રત્યેક ભામાં પ્રવર સાધુપણું પાળે છે, તે લીલા માત્રથી આરાધના દ્વારા જયલક્ષમીને (વિજયને પણ) પામે છે. (૭) એમ મરુદેવા વગેરેના દૃષ્ટાન્તથી પ્રમાદ ન કરે, પણ નિષ્કલંક દીક્ષાનું પાલન એ મરણુકાળની આરાધનાનું કારણ હોવાથી તેનું પાલન નિત્યમેવ કરવું જોઈએ. (૭૯૮) એમ સાંભળીને શિષ્ય કહ્યું કે-“પૂર્વે સાધુપણું ન પાળવા છતાં નિચે મરુદેવા સિદ્ધ થયાં ”—એમ કહ્યું, તેમાં શું તત્વ છે ? (૭)
| SR No. | 006043 |
| Book Title | Samveg Rangshala Mahagranth Gujarati Anuwad |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Bhadrankarsuri |
| Publisher | Mahavir Jain S M P Sangh |
| Publication Year | 1987 |
| Total Pages | 636 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 20 MB |