________________
સમયસાર દર્શન
જ
(૪) ત્રિકાળી ભગવાન આત્મા ધ્રુવ-ધ્રુવ-ધ્રુવ, અખંડ, એકરૂપ ભૂતાર્થ, છતી વસ્તુ છે, તે પોતે શુદ્ધનય અથવા તેને જાણનાર જે શુદ્ધનય, તે એક જ છે. (૫) અહીં તો ત્રિકાળી એકરૂપ શુદ્ધ જ્ઞાયકભાવ, ચૈતન્યધન દ્રવ્ય જે અનાકુળ સમાધિ અને આનંદનું ધામ ભગવાન પૂર્ણ છે, એ જ એક સત્યાર્થ છે. (૬) રાગ વિનાનો ખરો પણ જે એક સમયની પર્યાય વિનાનો ત્રિકાળી, ધ્રુવ જ્ઞાયકભાવ છે તે એક જ સત્યાર્થ છે અને તેને જાણનારો શુદ્ધનય તે પણ એક જ છે. (૭) વસ્તુની દૃષ્ટિ અને એનો વિષય જે શુદ્ધ વસ્તુ એ શું છે તે જાણ્યા વિના સમ્યગ્દર્શન
ન થાય.
(૮) ત્રિકાળ વિદ્યમાન તત્ત્વ ભગવાન આત્મા, એક સમયની પર્યાય વિનાનો, અવિનાશી, અવિચળ, ધ્રુવ, ચૈતન્યસૂર્ય તેને શુદ્ઘનય પ્રગટ કરે છે. દષ્ટિનો વિષય આ એકમાત્ર વિદ્યમાન જ્ઞાયકતત્ત્વ છે.
(૯) ભૂતાર્થના આશ્રયે જીવ સમ્યગ્દષ્ટિ થાય છે. પ્રગટ ત્રિકાળી ભગવાનનો જે આશ્રય લે તેને નિશ્ચયથી સમ્યગ્દર્શન થાય છે તેમ કહ્યું છે.
(૧૦) અહા ! જેવું અંદર પૂર્ણ સત્ય સ્વરૂપ પડયું છે, તેનો અનુભવ કરીને પ્રતીતિ કરે તેને નિશ્ચયથી સમ્યગ્દર્શન થાય છે. આ જૈન ધર્મ છે. આત્મા અને રાગાદિનું ભેદજ્ઞાન, અખંડ એકરૂપ નિર્મળ જ્ઞાયકભાવનો આશ્રય કરી, કરવાથી આત્માનો અનુભવ થાય છે.
સમન્વય :
(૧) અહીં વ્યવહારનયને અભૂતાર્થ અને શુદ્રનયને ભૂતાર્થ કહ્યો છે. જેનો વિષય વિદ્યમાન ન હોય તેને અભૂતાર્થ કહે છે. વ્યવહારનયને અભૂતાર્થ કહેવાનો આશય એવો છે કે શુદ્ધનયનો વિષય અભેદ એકાકારરૂપ નિત્ય દ્રવ્ય છે, તેની દૃષ્ટિમાં ભેદ દેખાતો નથી; માટે તેની દૃષ્ટિમાં ભેદ અવિદ્યમાન, અસત્યાર્થ જ કહેવો જોઈએ.
(૨) શુદ્ધનયને અહીં ભૂતાર્થ કહ્યો છે. અતિન્દ્રિય આનંદનો પિંડ એવો જે જ્ઞાયકભાવ એને જ સત્ય કહ્યો છે. પરદ્રવ્યની તો અહીં વાત નથી. શરીર, મન, વાણી, દેવ, ગુરુ, શાસ્ત્ર ઈત્યાદિ પર તો પરમાં જ રહ્યા. અહીં તો એક ત્રિકાળી દ્રવ્ય સ્વભાવ અને બીજો વર્તમાન પર્યાયભાવ એમ આત્મામાં બે પ્રકાર છે, તેમાં ત્રિકાળી દ્રવ્યસ્વભાવ સત્ય છે અને પર્યાયભાવ અસત્ય છે એમ કહ્યું છે.
(૩) અનાદિથી આ જીવ દુઃખના પંથે એટલે કે રાગના અને પર્યાયના પંથે દોરાઈ રહ્યો છે. તેણે ત્રિકાળી ચીજ સત્યાર્થ દ્રવ્યસ્વભાવનો કદીય સ્વીકાર કર્યો નથી.
૪૯