________________
૬૭
અને અન્ય ભાવોનો પરિચય થવાથી તેની જાતિ ઓળખાય છે. અને અન્ય ભાવોનો નિષેધ આત્મ ભાવના આદરપૂર્વક શરૂ થાય છે. આમ અવલોકનની ભૂમિકાનો પ્રયોગ થવાથી તેમાંથી ભેદ જ્ઞાનની પ્રયોગની ઉત્પત્તિ થાય છે. ભેદ જ્ઞાનથી જ્ઞાનમાં નિર્મળતા અને સૂક્ષ્મતા પ્રાપ્ત થતી જાય છે. આને લીધે જ્ઞાનોપયોગમાં રહેલો જે જ્ઞાન સ્વભાવ તેનું ભાવભાસન આવે છે, એટલે કે નિજ સ્વરૂપનું અસ્તિત્વ ગ્રહણ થાય છે. તેનાથી સમ્યક્ત્વની પ્રાપ્તિ થાય છે. અહીંથી સમ્યક્ સન્મુખ પુરુષાર્થની (ચૈતન્ય વીર્ય) સ્ફુરણા થાય છે. આ પુરુષાર્થ અને મહિમા દિન પ્રતિદિન વૃદ્ધિગત થાય છે અને તેની ધૂન ચડે છે; જેના ફળ સ્વરૂપે નિર્વિકલ્પ સ્વરૂપની નિર્વિકલ્પ સ્વાનુભૂતિ ઉત્પન્ન થાય છે. આ સ્વાનુભૂતિ તે જ સમ્યગ્દર્શન છે ત્યાંથી મોક્ષમાર્ગની શરૂઆત થાય છે. આત્મ સ્વરૂપનું ધ્યાન થવા અર્થેની ભૂમિકા :
૧. વસ્તુ સ્વરૂપનું યથાર્થ જ્ઞાન એટલે કે આગમ-અધ્યાત્મનો સુમેળ(સંતુલન) હોય તેવી સમજણ.
૨. સહજ વૈરાગ્ય અર્થાત્ રાગથી વિરક્તપણું એટલે રાગમાં દુઃખનો અનુભવ હોય તેથી નિરસપણું વર્તતું હોય.
૩. ભેદ જ્ઞાનના પ્રયોગને લીધે જેને મન-ઈન્દ્રિયોની પરાધીનતા ન હોય.
૪. જેને સ્વરૂપ પ્રત્યે ઢળવાનું વલણ-સહજ પ્રયત્ન.
૫. ભય અને કુતૂહલ - વિસ્મયાદિ ન હોવાથી જેના ઉપયોગની ચંચળતા ઘટી ગઇ
ન
હોય.
૬. જેને ત્વરાથી નિજ કાર્ય કરવાની વૃત્તિ અને ધગશ હોય તેથી જેને પ્રમાદ ન હોય.
૭. ધૈર્યવાન અને ગંભીર હોય.
૮. એકમાત્ર મુક્તિનો ઇચ્છુક અને ઉદ્યમી હોય અર્થાત્ પૂર્ણતાનો લક્ષ જેને હોય. ૯. નિજ પરમપંદનો અત્યંત અત્યંત મહિમા હોય (આત્માથી સૌ હીન). આત્માનો પ્રમોદ, પરીચય, પ્રીતિ, પ્રવૃત્તિ અને પ્રાપ્તિ એ વિધિથી જાણકાર હોય.
૧૦. એવી જેની ભૂમિકા છે તે મહાભાગ્ય સ્વરૂપમાં સ્થિર થવા ધ્યાન કરવાને સમર્થ
છે.
‘પરમપદનું ધ્યાન પરમપદની પ્રાપ્તિનું કારણ છે.’